SEVGİ KALDI MI?

Dün­ya­nın de­ği­şik böl­ge­le­rin­de­ki savaş, zulüm ve in­san­lık dışı uy­gu­la­ma­la­ra bak­tı­ğım­da, in­sa­nı insan yapan ger­çek an­lam­da­ki sev­gi­nin kal­ma­dı­ğı­nı söy­le­mek için ye­te­ri kadar sebep var!
Ül­ke­de sa­tı­la­bi­lecek ne varsa sa­tıl­dı, kalan bir­kaç parça dev­let malı da ya­kın­da sa­tı­la­cak. Loj­man­lar, ko­nut­lar, dev­let ida­re­si­nin ya­pıl­dı­ğı resmi kurum bi­na­la­rı ve ara­zi­ler, 2 boğaz köp­rü­sü ve başka ne kal­mış­sa irili ufak­lı, çok ya­kın­da sa­tı­la­cak­lar.
Kurum bi­na­la­rı da sa­tıl­dık­tan sonra, dev­let bile kendi ül­ke­sin­de ki­ra­cı ola­cak! Resmi ku­rum­la­rın ta­ma­mı kira öde­yecek. El­bet­te ki­ra­yı dev­let değil biz­ler öde­ye­ce­ğiz! Ver­gi­ler­le!
Sa­nı­rım en son sa­ray­lar sa­tı­lır!
Su­ri­ye'de mil­yon­lar­ca insan pe­ri­şan! Yüz bin­ler­ce insan öldü. Bir o kadar insan da sa­kat­lan­dı. 5 mil­yo­na ya­kı­nı mül­te­ci oldu.
Katar'da in­san­lar savaş dı­şın­da aç­lık­tan ölü­yor.
Ve­ne­zü­el­la'da ABD'nin uy­gu­la­ma­la­rıy­la yük­se­len enf­las­yon ne­de­niy­le in­san­lar çok hızlı bi­çim­de yok­sul­laş­tı.
Dün­ya­nın bir­çok ye­rin­de in­san­lık dramı ya­şa­nı­yor.
Sevgi…
İnsanı insan yapan duy­gu­sal fa­ali­yet…
Nedir den­di­ğin­de her in­sa­nın az çok fik­ri­nin ol­du­ğu bu duy­gu­sal fa­ali­yet bile me­ta­laş­mış! Gös­te­riş olmuş, mak­yaj olmuş. Al­dat­mak için kul­la­nı­lan bir tak­tik olmuş. İnsa­nın, ken­di­ni pa­zar­la­ma­sı için ser­ti­fi­ka olmuş. Duy­gu­dan çık­mış, duygu dı­şın­da her şey olmuş.
Ba­şı­nı ok­şa­yıp taciz ve te­ca­vüz edil­mek­te kul­la­nıl­mış. Ka­dın­la­rı öl­dür­mek için kul­la­nıl­mış. Soy­gun ve talan için kul­la­nıl­mış. Do­ğa­yı kat­let­mek için kul­la­nıl­mış. Ül­ke­yi yok etmek için kul­la­nıl­mış. Ger­çek­ten, ger­çek­ten sev­mek için kul­la­nıl­ma­mış.
Sevgi kim­lik­le­re bakar olmuş! Yüz­le­re, saç­la­ra, dil­le­re, du­dak­la­ra, ba­cak­la­ra, cep­le­re bak­mış, yü­rek­le­re bak­ma­yı unut­muş!
Do­ğa­se­ver ağaç­lar, çi­çek­ler ve man­za­ra­lar ara­sın­da ay­rım­cı­lık yap­ma­ya baş­la­mış. Hay­van­se­ver­ler ise hay­van­lar ara­sın­da!
Çam ile Selvi, Ka­nar­ya ile Bül­bül, Koyun ile Keçi bir­bi­ri­ne asla düş­men de­ğil­ken, insan bi­ri­ni se­ver­ken di­ğe­rin­den nef­ret etmiş!
Çıl­gın­lar gibi, de­li­ler gibi, hay­van­lar gibi seven insan, bir türlü insan gibi sev­me­yi öğ­re­ne­me­miş!
Öle­si­ye sev­miş, öl­dü­re­si­ye sev­miş ama ya­şat­mak için se­ve­me­miş!
Kimi sev­miş­se, neyi sev­miş­se hep zarar ver­miş. Sev­me­nin ye­şert­mek ol­du­ğu­nu, sev­me­nin ko­ru­mak ol­du­ğu­nu, sev­me­nin bü­yüt­mek ol­du­ğu­nu, sev­me­nin ya­şa­mın ken­di­si ol­du­ğu­nu an­la­ya­ma­mış.
Nef­re­tin, kö­tü­lü­ğün, ha­in­li­ğin, kal­leş­li­ğin ko­lay­cı­lı­ğı­na kaçıp, zor olan sev­mek ey­le­min­den uzak­laş­mış. Sev­me­nin so­rum­lu­lu­ğu­nu üst­le­ne­me­yecek kadar uzak­laş­mış in­san­lı­ğın­dan! İnsan gö­rü­nü­mün­de, in­san­sı ya­ra­tık­lar ha­li­ne gel­miş ve bunun far­kı­na bile var­ma­mış, va­ra­ma­mış!
Dün­ya­ya ba­kı­yo­rum, ül­ke­ye ba­kı­yo­rum, ya­şa­dı­ğım kente ba­kı­yo­rum, gör­dük­le­rim ne yazık ki gör­mek is­te­dik­le­rim ol­mu­yor!
Sev­me­ye devam eden, de­ne­me­ye ça­lı­şan insan sa­yı­sı o kadar azal­mış ki nesli tü­ken­me­sin diye ko­ru­ma al­tı­na almak ge­re­ke­bi­lir!
Bu sa­tır­la­rı ya­zar­ken al­dı­ğım ze­hir­len­me ih­ba­rı, ze­hir­le­ne­rek ölen kö­pek­le­ri ta­nı­yor ol­ma­mın da et­ki­siy­le üzün­tü­mü daha da ar­tır­dı. Bir can­lı­yı ze­hir­le­ye­rek öl­dü­recek kadar aşa­ğı­lık ya­ra­tık­la­rın da insan ol­ma­sı, insan sa­yıl­ma­sı, insan ola­rak iti­bar gör­me­si sa­de­ce mev­cut öf­ke­mi art­tı­rı­yor.
Daha bir hafta ol­ma­dı, si­lah­la ya­ra­la­nan kö­pe­ği gidip almam. ya­pı­lan tüm mü­da­ha­le­le­re rağ­men kay­bet­miş­tik onu.
Sev­gi­nin yok olu­şun­dan, sev­gi­siz­li­ğin “ayrık otu” mi­sa­li hızla ye­şer­me­sin­den söz eder­ken gelen ölüm ha­ber­le­ri, sev­gi­siz­lik şa­fa­ğı­nın be­ra­be­rin­de ölümü, yok oluşu da ge­tir­di­ği­ni ba­ğı­ra­rak söy­lü­yor­du!
Kö­tü­sün in­sa­noğ­lu. Adi­sin. Al­çak­sın. Aşa­ğı­lık­sın.
Sev­gi­yi üre­tecek her türlü do­na­nı­ma sa­hip­ken kö­tü­lü­ğü kul­lan­ma­yı seç­ti­ğin için dün­ya­nın en çir­kin ya­ra­tı­ğı­sın!
Senin gibi insan ol­mak­tan­sa, iyi­nin, gü­ze­lin, doğ­ru­nun ve sev­gi­nin ya­nın­da ol­ma­ya devam ede­ce­ğim ve bunun için insan ol­ma­mak ge­re­ki­yor­sa da in­san­lı­ğım­dan çı­ka­rak!

Okunma Sayısı: 5707