Datça Kazan Betçe Kepçe

Böyle büyüdük - Acı Tütün1960'lı yıllar.Duvardaki radyoda Kıbrıs Bayraklı radyosu"Cevizin yaprağı dal arasında,Güzeli severler bağ arasında"türküsünü çalar. Tavanda "Löküs" asılı durur,Ve biz Datçalılar.Çoluk çocuk, genç ihtiyar, kadın kız.Arada sırada parmağımıza batantütün şişi' ne aldırmadan,durmadan dinlenmeden, parmaklarımıza bulaşantütün - zifti' ni urbalarımıza sile siletütün - dizerdik.Tütün ocağını süzgeçle sulamak ayrı bir dert,tütün kazığıyla fidan dikmek ayrı bir dert,Sabahın köründe dipkulağı, uç kulağı kırmak ayrı bir dert,Dizmek, gırmandala sermek, balyalamak,Tekele satışta eksperi kollamak,baş fiyatı tutturmak ayrı bir dertti.Tütün bizim aşımız, işimiz, eşimiz,beşiğimiz, ekmek teknemiz.Canımız, ciğerimiz, her şeyimizdi.Tütün parasını bir buçuk yıllık emek karşılığıcebimize sokan babalarımız, dedelerimizYa bakkala borcunu ödemeye koşuyor.Ya da.Meyhanenin yolunu tutuyordu.Analarımızın, ninelerimizin payına.Tütün payından,Gelecek yılın tütün çilesinikara kara düşünmek, dertlenmek düşüyordu.Nişan, düğün, sünnet, bayram, seyran.Her şey, ama her şey tütün üstüneydi.Velhasıl kelam.Tütünle yatıp, tütünle kalkıyorduk.Olsun.Yine de. Tatlı dertti.Şimdi.O hale geldik veya getirildik ki.O dertler bile... buram buram gözümüzde tütüyor.Tütünün ziftini zehirli kokusunu bile.Özlüyoruz.Elveda Tütün. Urba; Giysi - İtalyanca Ruba... 

Okunma Sayısı: 317