YOK OLUP GİDEN DATÇA KÜL­TÜ­RÜ­MÜZ.

İ k i l i-D e d e 'nin ga­dın­cık ha­vu­zun­da­ki evi­nin son hal­le­ri..
Zaman ve talan va­zi­yet­le­ri..
Madem ikili de­de­mi­zi di­li­mi­ze do­la­dık..?Vi­te­si iki­le­yip, de­de­mi­zin do­ku­nak­lı ve ib­ret­lik bir-kaç hi­ka­ye­si­ni daha ak­tar­ma­dan ge­çe­me­ye­ce­ğim doğ­ru­su.. Ta­ri­he mal olsun, nam olsun da anıl­sın.
Hiç kay­nak sor­ma­yın.. Bun­lar bizim ne­sil­den ço­ğu­mu­zun bi­lip ­te "ser verip, sır ver­me­di­ği" ya­şan­mış acı ger­çek­le­ri­miz..
Bak­ma­yın siz ak­lı­mı­zı ema­ne­te bı­rak­tı­ğı­mız B a l ı k - a ş ı r a n kıs­ta­ğı­nın bizi Ana kara Ana­do­lu'ya bağ­la­dı­ğı­na..
As­lın­da Datça dört ta­ra­fı de­niz­ler­le çev­ri­li, et­ra­fı­na ger­dan­lık gibi di­zi­len ada­cık­la­rın or­ta­sın­da bü­yük­çe bir ada..
Ken­di­mi­zi bu top­rak­lar üze­rin­de din­sel ve ge­le­nek­sel bas­kı­lar­dan arın­mış ,daha özgür his­set­me­miz biraz da bun­dan kay­nak­la­nı­yor..
Coğ­ra­fi ko­şul­lar, ta­ri­hin cil­ve­le­ri şim­di­ler­de iki de bir küsüp ba­rı­şıp dur­du­ğu­muz Rum­lar­la Türk­le­ri yüz yıl­lar­ca bu adada bir­lik­te ya­şa­ma­ya mah­kum etmiş..
Ne güzel bir mah­ku­mi­yet.. İç içe ya­şa­mış, kay­naş­mış kül­tü­rel ge­le­nek­sel ,hatta cin­sel alış-ve­riş­ler­de bu­lun­mu­ştuk..
Şimdi bana ağ­zı­mı aç­tır­ma­yın.. Mes­le­ğim do­la­yı­sıy­la araş­tır­dı­ğım nüfus ka­yıt­la­rın­da ,üç nesil ötede , Ab­dul­lah Jus­tu­i­anus, Ayşe Eva­dok­si­ya gibi isim­le­re rast­la­dım..
Yahu, ?fol yok, yu­mur­ta yok, bun­la­rı neden an­la­tı­yor ? di­ye­cek­si­niz..
Öyle de­me­yin.. Fol da var, yu­mur­ta da var...İkili de­de­mi­zin müp­te­la­sı ol­du­ğu Rodos'un dil­le­re des­tan te­ne­ke-erik ra­kı­sı ne­de­niy­le ka­rış­mak zo­run­da kal­dı­ğı sonu vah­şet­le ve deh­şet­le biten, hatta Türk mah­ke­me­le­ri­ne in­ti­kal eden bir ka­çak­çı­lık olayı var ki,sor­ma­yın git­sin..
Şimdi "Pe­ri­li midir cinli midir " nedir ? O köş­kün bu­lun­du­ğu Ha­ni­fe koyu var ya, geçmiş­te İkili de­de­mi­ze ait..
Ha­ni­fe koyu adını ;ora­lar­da koyun ot­la­tır­ken kar­şı­da­ki ada­cı­ğa geç­mek is­te­yen H a n i f e adlı kör­pe­cik Eme­cik­li bir kı­zı­mı­zın bo­ğu­la­rak öl­me­sin­den almış..
Bu ada­cı­ğın adı da ; Yu­ka­rı­dan tıpkı çıp­lak dev aya­ğı­na ben­ze­di­ği için A y a k - a d a s ı ..
Ve ayak adası da,?geçmiş­te çok Dat­ça­lı­nın ha­ya­tı­na mal olan k a ç a k ç ı l ı k olay­la­rı­nın bir nu­ma­ra­lı mer­ke­zi...
Bizim ne­sil­den ço­ğu­mu­zun kur­sa­ğın­da ek­me­ği bu­lu­nan i k i l i - d e d e 'mizi rah­met­le ana­rak,daha neler an­la­ta­ca­ğım,neler..
Nasıl olsa... Bek­le­me­ye de...?Sabret­me­ye de alış­tır­dı­lar bizi..
Sab­re­din, bek­le­yin...

Okunma Sayısı: 853