SİZ KAVGAYI NEREYE YAZMAK İSTERDİNİZ?

Şimdi herkes SAVAŞA HAYIR! diyor. Tabii Suriye'de, Irak'ta, Libya'da Azerbaycan'da , Yugoslavya'da savaş olurken kimsenin aklına gelmedi. Sadece bu ülkenin namuslu, aydın insanları, daha da açıkçası, solcuları, her zaman her yerde Savaşa Hayır! dediler. Bunun için ceza bile yediler. Bu ülkede barış istedi diye insanlar yargılandı(Barış Derneği Davası en önemlisidir…)

Tam gündeme oturuyor. Bir şiir dolanıyor sosyal medyada sizinle paylaşmak istedim:

 "Kavgayı ağacın yaprağına yaz,

Son bahar gelsin, yapraklar kurusun diye.

Öfkeyi bir bulutun üstüne yaz,

Yağmur yağsın, bulut yok olsun diye.

Nefreti karların üstüne yaz,

Güneş açsın, karlar erisin diye.

Ve dostluk ve sevgiyi, yeni doğmuş bebeklerin yüreğine yaz,

Onlar büyüsün, dünyayı sarsın diye...

 

Bu şiiri İzmirli bir öğretmen, Rahile HORZUM, öğrencilerinden değerlendirmelereni  istemiş. Demiş ki, "Siz kavgayı, öfkeyi, nefreti, sevgiyi ve dostluğu nerelere yazardınız.?"

41 yanıt gelmiş. İkisini de sosyal medyada paylaşmış. 

CEREN şöyle yazmış: 

"Kavgayı eski bir kağıda yazmak isterdim/Çöp sanılıp atılsın diye.

Öfkeyi bir mendile yazmak isterdim/Kullanılıp, atılsın diye.

Nefreti sahildeki kuma yazmak isterdim/ Deniz dalgaları büyüyerek yok etsin diye.

Sevgiyi ve dostluğu, bir tohuma yazmak isterdim/ Büyüyüp dünyayı sarsın diye.

 

MERVE de Şöyle Yazmış:

           "Kavgayı, kömürün üstüne yazmak isterdim/ Kömür yansın, kavga kömürle yanıp yok olsun diye.

Öfkeyi, gecenin karanlığına yazmak isterdim/Gün ışıyınca, karanlıkla birlikte öfke yok olsun diye

Nefreti toprağın üstüne yazmak isterdim/ Herkes toprağa bassın, nefret ezilsin diye.

Sevgiyi ve dostluğu çınar fidanına yazmak isterdim/ Asırlar boyu canlı ve güzel kalsın diye."

Öğretmenimiz, bu yanıtları, düşünceleri okuduktan sonra, kendi anı defterine şunları yazmış…

Bence bu çocuklar böyle düşünüyorlarsa, hiçbir şey için geç değil…Umudum ve dileğim, onların barış, dostluk ve sevgi dolu bir dünyada yaşamaları….

Ben de öğretmenim gibi düşünüyorum.

"DOĞMAMIŞ GÜNDE UMUT VARDIR…"