Sen­den Ne Köy Olur Ne de Ka­sa­ba

Datça sen­den ne köy olur ne de ka­sa­ba,
Elekt­rik­ler ke­si­lir, mil­let pe­ri­şan olur,
Ev­ler­de sular akmaz ama so­kak­lar göl, mil­let fer­yat figan olur,
Orada ya­şa­yan da ya­şa­ma­yan da bin piş­man olur.

Kış sonu gelir, mi­mo­za­lar açar,
Yaz or­ta­sın­da kum zam­bak­la­rı göz zev­ki­mi­zi okşar,
Yaz ge­lin­ce mas­ma­vi deniz, gön­lü­mü ısı­tan güneş,
Kar­şı­da ak­lı­mı alan, anı­la­rı­mı ça­ğı­ran o komşu Simi.

Yaz­dan sonra so­ka­ğa sa­lı­ve­ril­miş köpek ve ke­di­ler,
Sa­hi­bim var sa­nar­ken, atıl­mış­lar hayat kav­ga­sı­na,
Hay­van se­ven­ler öf­ke­li, hem de ça­re­siz,
Ta­til­de alıp, gi­der­ken sizi so­ka­ğa bı­ra­kan­lar 
insan değil, vic­dan­sız.

Kum­luk plağı, taş­lık p­la­jı, gü­ze­lim koy­lar,
Bir za­man­lar her­ke­se üc­ret­siz­ken key­fin alâ­sıy­dı o plaj­lar,
Artık pa­ra­lı şez­long­lar­la, şem­si­ye­ler­le işgal ol­muş­lar, ne çare,
Aman boş arazi kal­ma­sın, ya­pıl­sın vil­la­lar,yet­me­sin alt ya­pı­lar.

Datça eş­siz­dir, bir cen­net­tir, olsa da bir yığın so­run­la­rı,
Onu ta­nı­ma­yan böyle cen­ne­ti ancak ölün­ce hayal eder,
Git be bir Kni­dos'a, yaşa o do­yul­maz tarih zen­gin­li­ği­ni,
Gör De­mok­ra­si Evini, ha­tır­la
 A. Taner Kış­la­lı'yı ve Bülent Ece­vit'i.
Ya Datça, senin amma çok dert­le­rin, çe­liş­ki­le­rin var,
Sen­den ne köy olur ne de ka­sa­ba,
Her ge­li­şim­de yine de mut­lu­luk­tan uçu­yo­rum, aşı­ğım sana,
Peki ya ay­rı­lır­ken? Ne olur­san ol, hep yı­kı­lı­yor dün­yam,
 sar­sı­lı­yo­rum ben.

Datça sen­den ne köy olur ne de ka­sa­ba,
Sen­den deniz olur, güneş olur, doğa olur, tarih olur,
Sen­den bu dün­ya­da cen­net olur,
Her sabah orada uya­nan dün­ya­ya gel­di­ği­ne duacı olur.

Sen­den ne köy olur ne de ka­sa­ba dedim ama,
"Kalp Ucu Datça" diye kitap oldun sen,
Ya­za­rı zaten ken­di­ni Datça'ya ada­mış, ne mutlu sana,
İmza­la­nan ki­ta­bın say­fa­la­rın­da ölüm­süz de oldun sen.

Peki ya bunun ne­de­ni sen mi, yoksa Ser­tap mı acaba?
Sen­siz Olmaz, 18.01.2022,

Okunma Sayısı: 6196