KNİDOS ASLANI DERTLİ..(6)

Sara Esin ile Kni­dos as­la­nı ara­sın­da­ki di­ya­log devam edi­yor..
Sara Esin biraz sitem eder..
Sara Esin :
--Se­nin si­nir­le­rin bo­zul­muş..​Ne demek "Yüz ver­dik de­li­ye.. Gelip etti ha­lı­ya.." Çok ayıp.. Bak ben seni ve Kni­dos'tan ka­çı­rı­lan diğer ta­ri­hi eser­le­ri gör­mek için üşen­me­yip taaa.. Ana va­ta­nın Datça'dan bu­ra­la­ra gel­dim..
K.​As­la­nı :
--Özür di­le­rim kızım. seni gö­rün­ce ger­çek­ten mo­ra­lim bo­zul­du.. Bana mem­le­ke­ti­mi ha­tır­lat­tın... Dile kolay ..​Ne­re­dey­se 160 yıl­dır, hay­va­nat bah­çe­sin­de ka­fe­se ka­pa­tıl­mış may­mun gibi bu­ra­da ser­gi­le­ni­yo­rum..​Bir bana sahip çı­ka­ma­dı­nız..
Kni­dos'ta öyle öz­gür­düm ki..​Sabah akşam ar­şi­pe­lin (ege de­ni­zi) ma­vi­den la­ci­ver­te gidip gelen, son­suz­lu­ğa uza­nan su­la­rı­nı sey­re­der­dim. Hele hele Kni­dos'­ta gün ba­tı­şı­nı öyle öz­le­dim ki..
S.​Esin :
--Ta­mam.. Tamam.. Özür di­le­me­ne gerek yok..​Seni an­lı­yo­rum. Datça'dan ay­rı­la­lı kısa bir süre ol­ma­sı­na rağ­men ben dahi öz­le­dim va­ta­nı­mı..
--Şim­di bana ken­din­den söz et..​He­pi­miz seni merak edi­yo­ruz. Ay­rı­ca seni ana va­ta­nı­na ka­vuş­tur­mak için im­za­lar top­lu­yo­ruz..​Yazış­ma­lar ya­pı­yo­ruz.. Artık yal­nız de­ğil­sin..
K.​as­la­nı :
--Sa­ğ o­lun..​Hele bir öz­le­mi ile yanıp tu­tuş­tu­ğum Dat­ça­'mı­za doğru dü­rüst bir müze kurun. O da olur in­şal­lah..
S.​Esin :
--Ha­di ba­ka­lım. Şimdi bize ken­din­den bah­set..​Nasıl oldu da bu­ra­la­ra gel­din..
K.​As­la­nı :
--Kni­dos'­ta domuz ini ko­yu­nun hemen gü­ne­yin­de­ki adını ver­di­ğim As­lan­lı bu­run­da ko­nul­du­ğum muh­te­şem ka­ide­nin üze­rin­de yüz yıl­lar bo­yun­ca ar­şi­pe­lin son­suz­lu­ğu­nu, mavi ile la­ci­vert ara­sın­da gidip gelen de­ni­zi­ni ,gü­ne­şin do­ğu­şu­nu ba­tı­şı­nı sey­ret­tim..​Ge­len- geçen ge­mi­le­re yol gös­ter­dim.
Her şeyin bir sonu var.. Kar­şım­da­ki Ni­si­ros (İncir­li) ada­sın­da­ki vol­kan mı.. Pat­la­dı ne..?
Bir gece mışıl mışıl uyur­ken Datça ya­rı­ma­da­sı öyle bir sar­sıl­dı ki..​Yer ye­rin­den oy­na­dı.. Ani­den Te­pe­tak­lak yere yu­var­lan­dım.. Gör­dü­ğün gibi elim aya­ğım kı­rıl­dı..​Datça ya­rı­ma­da­sı­nın yüzey şe­kil­le­ri bile de­ğiş­ti..​ Zaten bu dep­rem­den sonra Kni­dos bir daha ken­di­ne ge­le­me­di..​Su kay­nak­la­rı ku­ru­du..
S.​Esin :
--Dep­rem­ler hala ba­şı­mı­zın be­la­sı .. (sü­recek)

Okunma Sayısı: 2119