KNİDOS ASLANI DERTLİ..(3)

Kni­dos As­la­nı ile ara­la­rın­da­ki buz­la­rı eri­ten Sara Esin onun ya­nı­na otu­rur ve git­tik­çe ko­yu­la­şan mu­hab­be­ti sür­dü­rür­ler..
S.​Esin. :
-Hadi artık dert­len­me.. olan­lar olmuş .. kader seni bu­ra­la­ra kadar sü­rük­le­miş..​Ne mutlu sana ki ..​hala ha­yat­ta ve as­lan­lar gibi dim­dik ayak­ta­sın..​Hadi artık naz­lan­ma da bize ken­di­ni anlat..​Biz Dat­ça­lı­lar çok me­rak­lı­yız­dır..
K.​Aslanı :
--Al­lem ettin, kal­lem ettin.. En so­nun­da benim ka­nı­ma gir­din yavuuu..​ Ahaa.. bak hele ..​Ne zaman gel­di­i­in..  Ne zaman dö­nüy­ru­u­un Dat­ça'­ya.. Bet­çe­'ye..​ gaçcım.. Merak ettim en­gü­cü..
(Sara Esin'i gülme kriz­le­ri tutar..)
Sara Esin :
--Bak hem­şeh­ri­ni bul­dun. Dat­ça­lı­la­şı­ver­din..​ Betçe' li gibi ko­nuş­ma­ya baş­la­dın. Demek ki mem­le­ke­ti­ni unut­ma­mış­sın..
K. As­la­nı :
--Na­pa­an gac­cı­ımm. As­lı­mı inkar mı ede­e­en.. Ora­la­rın ço­cu­ğu­yuz en­gü­cü­üü..​Bak ef­kar­lan­dım. gönül dilim çö­zül­dü.. hadi ken­di­mi an­la­ta­yım da.. ef­ka­rı­mı biraz da­ğı­ta­yım..
S.​Esin..:
--An­lat.. anlat.. ra­hat­lar­sın..​Hem biz de öğ­ren­miş ola­lım..
K.​Aslanı :
--Kni­dos­lu­lar bir zafer ka­zan­dı­lar ve bu za­fer­le­ri­ni son­su­za dek ha­tır­la­mak ve ha­tır­lat­mak için şe­hir­le­ri­ni bir zafer anı­tıy­la süs­le­mek, taç­lan­dır­mak istediler..​Bu öyle bir anıt ol­ma­lıy­dı ki.. Gücün sem­bo­lü ol­ma­lı ve şehre ge­len­le­ri ür­küt­me­liy­di..
--Üşen­me­di­ler, mas­raf­tan çe­kin­me­di­ler, Yu­na­nis­tan ­da Atina ya­kın­la­rın­da­ki Pen­te­li­kon da­ğın­da­ki mer­mer oca­ğın­dan ham mer­mer si­pa­riş edi­yor­lar.. Bu mer­mer öyle bir mer­mer ki..​beyaz .. saf ve temiz.. İçin­de­ki toz zer­re­cik­le­ri ne­de­niy­le sabah ve akşam gü­ne­şi­ni gör­dü­ğü zaman bal ren­gi­ne dö­nü­şü­yor..
O za­man­lar şim­di­ler­de her ta­ra­fı­nı yakıp yık­ma­ya baş­la­dı­ğı­nız Dat­ça­da­ki Koca dağ -Biz buna Pe­te­ri­um dağı di­yor­duk- as­lan­lar­la dolu..
S. Esin :
--At­ma aslan kar­deş. Datça'da aslan ne gezer..
K.​Aslanı :
--Ha­di canım sende.. Ya­şa­dı­ğı­nız yer­le­rin ta­ri­hi­ni bile doğru dü­rüst bil­mi­yor­su­nuz.. O za­man­lar­da Datça ya­rı­ma­da­sın­da as­lan­lar, kap­lan­lar, le­opar­lar ,kurt­lar, sırt­lan­lar cirit atı­yor­du.. Hatta me­za­ra göm­dü­ğü­müz ce­set­le­ri ye­me­sin­ler diye me­zar­la­rın üze­ri­ni ça­lı­lar­la .. taş­lar­la ör­ter­dik o yıl­lar­da ..
S.​Esin :
--Vay beee.. sem­bo­lik te olsa ,bu ge­le­nek Datça'da hala devam ediyor..​Mezarla­rı­mı­zı mer­sin ça­lı­la­rı ile süs­lü­yo­ruz ör­tü­yo­ruz..
K.​Aslanı :
--Ah kızım ahh... Beni dert­len­dir­me.. Dün­ya­nın mef­tun ol­du­ğu, dün­ya­nın dört bir ya­nın­dan zi­ya­ret­çi­ler­le dolup taşan Kni­dos Af­ro­di­t'i ta­pı­na­ğı­nın et­ra­fı ,yap­ra­ğı da, çi­çe­ği de mis gibi kokan kut­sal mer­sin ağaç­la­rı ile kap­lıy­dı.. O dö­nem­ler­de ya­şa­yan ta­rih­çi Lu­ci­en 'i oku ba­ka­lım .. size neler an­la­ta­cak..
S.​Esin :
--Ne yani.. Kni­dos'a o za­man­lar ta­pı­nak­ta bu­lu­nan Çıp­lak Kni­dos Af­ro­di­t'ini gör­mek için tu­rist­ler mi ge­li­yor­du..?
K.​Aslanı :
-Ne san­dın..? Hem de zen­gin tu­rist­ler.. Şimdi iki bal­dı­rı çıp­lak tu­rist geldi diye bay­ram edi­yor­su­nuz. tak­la­lar atı­yor­su­nuz. Üs­te­lik bütün kış ka­zık­la­rı siv­rilt­mek­le ge­çi­yor vak­ti­niz.. Fır­sat bu fır­sat deyip iki aylık tu­rizm mev­si­min­de tu­rist­le­ri ka­zık­la­ra oturtuyorsunuz..​Halbuki tu­riz­mi bütün yıla yay­mak için o kadar çok im­kan­lar var ki eli­niz de..​Kafanız o kadar ça­lı­şı­yor..​Turizmi de ken­di­ni­ze ben­zet­ti­niz..(sü­recek)

Okunma Sayısı: 2106