Geçmişin Sevimli Sözcüğü Randevu’nun gümüzdeki halleri..

Geçtiğimiz günlerde Datça’da  Aile Hekimliğinde, numaratörden aldığım sıramı beklerken 2025 ilk gününden itibaren randevu alınması gerektiği yazısını okuyunca, Randevu sözcüğünün yaşamımızdaki yeri aklıma geldi.

Kadirli’de  eskinin arzuhalcilerinin vitrinlerinde, dilekçe yazılır, her türlü resmi dairelerin randevusu alınır tabelalarını hatırladım. Daha sonraki gittiğim küçük  şehirlerde benzer tabelaları görüyordum. Gençlik günlerimizdeki sihirli, heyecan veren,   randevu sözcüğünün,  günümüzde sıkıntı veren sözcüğe  dönüştüğünü görmek mümkün artık.

Yıllar önce, bir arkadaş, bir dost ile buluşup, mutlu, güzel anlar geçirmek için randevulaşmak yaşamımızın   vazgeçilmez, heyecan  unsuruydu hep. Ankara’da verilen saatte olur, beklerdik birbirimizi. Özellikle Kızılay’da Gima Mağazası , PTT önü, Yeni Karamürsel, Ulus Meydanı ve Sümerbank önünü randevularına gelmiş heyecanla bekleyenlerin yeri oluyordu. Günümüzün cep telefonu gibi anlık haberleşme araçları olmayınca, buluşma gerçekleşmeyen randevular olsa bile, randevu heyecanı yaşanmış olunuyordu. Sabit telefonların bile çok az evde olduğu yıllarda, Mektupla randevulaştığım bir arkadaşımla buluşmaya gittiğimde verilen adresteki kafenin kapanmış olması nedeniyle , kafeyi ararken birbirimizi bulduğumuzu  unutmuyorum.

Artık randevulaştıklarımıza, cep telefonu sayesinde rahatlıkla ulaşmak mümkün olduğu için buluşma yerleri bir kafe, bir park, bir restoran gibi sabit yerler oluyor.  Gençliğimizde randevu alıp yakınlarımızdan kaçamak,  buluşmanın verdiği heyecan  kalmasa bile, birbirinden randevu koparabilenlerin heyecanı hala canlı.

Günümüzde  bilgisayarlı ve internetli yaşamda, randevu sözcüğü, hastaneler başta olmak üzere, banka, resmi kuruluşlarda işleri yaptırabilmek için web sitesine girmek ya da çağrı merkezleri ya da özel numaralarla ulaşılıp gün ve saat alınabilen randevu sözcüğüne dönüşmüş durumda. Hastanede  muayene olmak için verilen numarayı çeşitli saatlerde arayıp ulaşamayınca, numarayı aldığım görevliye telefonun çaldığını göstererek, açan olmadığını söylediğimde kural böyle dendiğini unutmuyorum. Bana, özel bir polikliniğe gitmek düşmüştü.

Son zamanlarda  özellikle  hastanelerde yaşanan tartışmalar, doktorlara saldırmalar, yaralamalar, hatta doktorların hayatlarını kaybettiklerini yansıtan haberleri alıyoruz. Bizler bekleme salonunda isim ya da numara yazınca doktorun odasına girebiliyoruz, Doktorlar bilgisayarda gördüğü isimi muayene ediyor. Datça’da öğleden sonra bana sıra geldiğinde doktorun kapısında 75 yazıyordu. Bekleyen hastalar sağlık sıkıntılarından bir an önce kurtulmak için sıranın kendilerine gelmesini beklerken, önünde bilgisayarla hastalarını kabul eden doktorların yorgunluklarını anlamak gerekiyor. Sıkıntı sistemden randevu almakta ve sonrasında doktora  ulaşmada. Günde 60-80 hastayı kabul edip, hastalıklarını teşhis etmeye çalışan doktorlarımızı kutluyorum.. 
Çağrı merkezlerinin aradığımızda ise, metalik  ses sadece bilgi veriyor, ama birine problemimizi anlatacak sorularımıza cevap almak için bilgisayarın  yönlendirmesiyle bir kaç numara tuşlayıp,  dakikalarca tekrar eden müziği dinleyerek, konuşan bir görevliyi beklemek zorunda kalıyoruz. Sıkıntıya düşüp kapatanımız çok oluyor.

 İnsan yaşamını kolaylaştırdığı kadar, zorlaştırdığı görülen dijitalleşmenin, her alanda karşımıza çıkan randevu zorunluluğu, özellikle de kırsal kesimlerdeki  insanımızın yaşamını  zorlaştıran,  can sıkıcı bir durum haline gelmiş durumda.

Ticari işletme olmadıkları ve randevu almak isteyenlerin hasta olmaları  dikkate alınarak,  Aile hekimliği ve hastanelerde randevu sistemi daha yerele özgü ve daha çabuk ulaşılabilir hale getirilmesi gereklidir. Kadirli’de Özel bir Hastanede randevuyu veren bir görevliye yönlendirildiğimi, randevunun verildiğini hatırlıyorum. Bazı resmi kuruluşlarda olduğu gibi, bir görevlinin randevu almalarda yardımcı olmalarının sıkıntıyı hafifleteceğini düşünüyorum.

Galiba, dijitalleşme bizi  insan sesine, diyalog kurmaya hasret bırakmış gibi.

Okunma Sayısı: 203