ESKİLER­DEN ESİNTİLER... KESİNTİLER..(2)

Foto : Dat­ça-1970.li yıl­lar..
Kum­luk pla­jı- Ese­na­da ta­raf­la­rı..
Ne­re­de kal­mış­tık..? 1981 yı­lı­nın o meşum kı­şın­da , yeni yeni pas­laş­mak­ta, ta­nış­mak­ta, alış­mak­ta ol­du­ğu­muz Elant­rik­ler ke­sil­miş,cıs­cı­bıl­dak or­ta­lık­lar­da kala kal­mış­tık...
Ana­la­rı­mız .. ev­le­ri­miz ışığa ,am­pu­le(!) ka­vuş­tu­ğu halde.. her sabah lamba camı te­miz­le­me alış­kan­lı­ğın­dan henüz vaz­ge­çe­me miş­ler­di..
Elant­rik­ler ke­sil­miş­ti..?Kimi kime şi­ka­yet ede­cek­sin..? 12.?Eylül .1980 , ül­ke­yi yerli ve ya­ban­cı mih­rak­lar­dan te­miz­le­me, se­la­me­te çı­kar­ma ih­ti­la­li olan­ca hid­de­ti ve şid­de­ti ile devam edi­yor­du..
Mil­let.. dev­let ka­pı­sı­na adı­mı­nı at­ma­ya kor­ku­yor­du..
İhti­la­lin kur­may­la­rı Datça Be­le­di­ye­si­nin ba­şı­na "Benim adım Hıdır.. Elim­den gelen budur" zih­ni­ye­ti ile ha­re­ket eden Emek­li bir Albay'ı, Şem­set­tin Sami Alpat'ı tayin et­miş­ti...O şahıs ki.. dün­ya­da ta­nı­dı­ğım en zarif, en na­mus­lu, en in­sa­ni in­san­lar­dan biri olan o za­man­ki Datça Sav­cı­sı Y a m a n abi­mi­zin k a i m - p e d e r 'i *(ka­yın­pe­der) idi..
Vel­ha­sıl elant­rik­ler gitti.. gidiş o gidiş.. gelen giden, soran sual ey­le­yen yok..?Akşam­la­rın zi­fi­ri ka­ran­lı­ğın­da..?Ya iç..?ya da.. yan-gel yat.. çocuk yap..
Ara­dan belki on gün geçti.. ne gelen var ne giden..?Lam­ba­ya, löküs'e(lüks) talim et­me­ye baş­la­dık..
Ola­cak, o gün­le­rin zi­fi­ri ka­ran­lı­ğı­nı biz­ler­le pay­la­şan Hippi ar­tı­ğı bizim Ala­man tu­rist­çi­ğe oldu.. Zaten in­ti­har tut­ku­nuy­du..
Kal­dı­ğı pan­si­yo­nun ran­za­sı­na bağ­la­dı­ğı kra­vat­la m e v t a olmuş..
Cavur diye ölü­sü­nü gö­mecek yer bul­mak­ta zor­lan­dık..Müs­lü­man me­zar­lı­ğı­nı cavur le­şiy­le kir­let­mek is­te­me­dik.. Be­le­di­ye m ü s t a h d e m l e r i ,Kargı'daki viran ki­li­se­ye yakın bir yer­le­re, küf­re­de küf­re­de kaz­dık­la­rı bir çu­ku­ra bı­ra­kı­ver­miş­ler ca­vu­run le­şi­ni..
2-3 ay sonra .. iz sü­re­rek Datça'ya gelen ala­man aile­si de mezar ye­ri­ni bul­mak­ta zor­lan­dı doğ­ru­su..
Hadi.. hadi.. ko­nu­yu de­ğiş­ti­re­lim.. Geç­mi­şin ka­ran­lık­la­rı­na gö­mü­len kirli çı­kın­la­rı­mı­zı delik deşik edip ele-gü­ne daha fazla t a m a ş a ol­ma­ya­lım..
Elant­rik ke­sin­ti­sin­den te­sa­dü­fen nasıl kur­tul­du­ğu­mu­zu an­lat­ma­ya baş­la­ya­lım..
Yazı köy as­lan­la­rı ..?kaptanı­mız Aslan Atil­la Yo­rul­maz, ve de­ğer­li abi­miz A p o (Ab­dul­lah Akbaş) sa­ğol­sun..
As­ke­ri ve­sa­yet, bü­rok­ra­tik va­zi­yet din­le­me­yip, ya­sak­la­rı delip yük­sek ge­ri­lim hat­tı­na dal­dı­lar Mer­kez Muğla'nın yetki ala­nın­da olan ana trafo'nun ka­pı­sı­nı zor­la­yıp ..o günün ko­şul­la­rı içer­sin­de eli-ko­lu bağlı mü­te­vek­kil elant­rik bek­le­yen Dat­ça­lı­la­rı zi­fi­ri ka­ran­lık­lar­dan kur­ta­rı­ver­di­ler..
Hem de.. Bir el ha­re­ke­tiy­le.....(sü­recek)

Okunma Sayısı: 426