DOĞRU AN­LA­MAK. DOĞRU YAŞAM ÖL­ÇEK­LERİ (19)

Dünya ha­ya­tın­da en çar­pı­cı ve acı­tı­cı olay­dan ilki ,kal­bi­miz­de­ki tut­ku­yu kay­bet­mek­se,diğer olay da, kay­bet­ti­ği­miz bu tutku ve se­vin­ci ye­ni­den ka­za­na­ma­mak­tır.
Asıl zevki ve keyfi veren ha­ya­tın ken­di­si­dir.?Bu se­vin­ci ha­yat­tan duyma ve far­ket­me ye­te­ne­ği­dir. Yoksa,ha­ya­tı mutlu hale ge­ti­ren eğ­len­ce­ler,zen­gin­lik­ler ,dün­ya­yı do­la­şa­rak edin­di­ği­miz zevk ve ke­yif­ler değil..

Ha­yat­ta çoğu zaman mut­lu­lu­ğu ge­ti­ren, ay­rın­tı­lar ,bir de küçük se­vinç­ler­dir.Bir gü­lüm­se­me,bir gül veya ka­ran­fil,hatta bir­kaç pa­pat­ya,belki bir iyi­lik,tatlı bir bakış..?As­lın­da küçük şey­ler­le mutlu ola­ma­dık­ça sü­rek­li bir mut­lu­luk kolay değil..

En doğru ve akıl­lı ya­şa­yan­lar, ge­ri­ye dön­me­nin,geç­mi­şe sap­lan­ma­nın man­tık­sız­lı­ğı­nı an­la­ya­rak ,daha çok ile­ri­ye ba­ka­rak ya­şa­ma­yı ba­şa­ran­lar­dır..

Ya­şa­mak,pek de adil sa­yıl­ma­yan bir oyun gi­bi­dir.?Daha güçlü bi­rey­le­ri geçip önde kal­ma­yı ba­şar­mak için, bütün güç ve be­ce­ri­mi­zi or­ta­ya koy­mak ge­re­kir..

Bazen de bütün za­ma­nı­mız de­ne­me ve ya­nıl­ma­lar­la geçer.Çünkü umut et­ti­ği­miz işler ve bel bağ­la­dı­ğı­mız in­san­lar,çoğu zaman,acı ders­ler ver­mek­ten başka işe ya­ra­maz..

Kimi zaman ha­ya­tı­mız zor ko­şul­lar­da geçer. Savaş alanı gibi. Eli­mi­ze geçen her türlü mal­ze­me­yi silah gibi kul­lan­mak zo­run­da ka­lı­rız. Her­kes gibi.?Ya­şa­mak ip üs­tün­de yü­rü­mek­ten beter olur..

Her­ke­sin ha­yat­ta yeni bir şans hakkı var­dır. Ki­mi­nin kısa ömür­lü,ki­mi­nin uzun ömür­lü şansı var­dır.Bazen de şans, şansı do­ğu­rur,ikiye kat­lar. .

Gü­nü­nü,vak­ti­ni hep ya­rış­lar­la ge­çi­ren in­san­lar var. Öy­le­ki,bul­du­ğu her fır­sat­ta ya­rı­şa kal­kar.?Ha­ya­tı­nı,yarış ka­zan­ma­ya ada­yan insan,bunu sa­de­ce de­ne­mey­le ye­tin­me­li­dir.?Aksi halde bol bol hayal kı­rık­lı­ğı ve ken­di­ni bi­tir­me sı­kın­tı­sı ya­şa­ma­ya mah­kum olu­ve­rir..

Ta­ri­hi­ni seven biri ola­rak,es­ki­ler­den kalma kitap gibi bir söz ha­tır­la­dım:Varın siz de­ğer­len­di­rin.: İyi­li­ğe karşı iyi­lik yap­mak her ki­şi­nin ka­rı­dır. Kö­tü­lü­ğe karşı iyi­lik yap­mak ise,er ki­şi­nin ka­rı­dır. “.

Sev­dik­le­ri­ni dü­şün­men ve bağlı olman doğ­ru­dur. Ama ki­mi­ne,ku­ru­ma,par­ti­ye ba­ğım­lı olup öyle kal­man ge­rek­mez. Çünkü ba­ğım­lı­lık ezik­lik de­mek­tir.

Ço­cuk­lu­ğu­mu­zu do­ya­sı­ya ya­şa­dı­ğı­mız sü­re­ce mutlu ka­la­bi­li­yo­ruz.Bı­rak­tı­ğı­mız anda zaman,fark­lı iş­le­me­ye baş­lı­yor hak­kı­mız­da. Kimi hayat yo­rum­cu­la­rı,in­sa­nın ,ço­cuk­luk he­ves­le­ri­ni bı­rak­ma­sı ile yaş­lan­ma­ya baş­la­dı­ğı­nıı söy­ler­ken,kimi tah­lil­ci­ler,in­sa­nın, yaş­lan­ma­sın­dan do­la­yı ,ço­cuk­ça il­gi­le­rin­den uzak­laş­tı­ğı­nı sa­vun­muş­lar­dır.Ben de aynı fi­kir­de­yim.Ço­cuk­luk ev­re­miz,ne yazık,ter­ke­dil­miş ma­hal­le gibi kim­se­siz.?Hatta ha­tır­la­mak bile gel­mez ak­lı­mı­za.Gelse de kü­çüm­se­yip ge­çe­riz.Biraz ve­fa­sız­lık,biraz da ap­tal­lık­tır.En mutlu ya­şa­dı­ğı­mız hayat dev­re­mi­zi ha­ya­tı­mız­dan dış­la­mak,hatta ya­şan­ma­mış say­mak.

Okunma Sayısı: 162