DATÇA'NIN GİZEM­LERİ..(2)

Resim..: Dat­ça'­nın yahşi ve vahşi bir ko­yun­da, gayrı meşru Dat­ça­lı kı­zı­mız her­ke­se ve her ­şe­ye mey­dan okur­ca­sı­na de­niz­de tek ba­şı­na..​Dikkat­li­ce bakın gö­rür­sü­nüz..
İkimiz de bu vahşi ve yahşi koyda ruh gibi ya­pa­yal­nız­dık..
Ara­mız­da müt­hiş bir çekim oluş­muş­tu.. Müt­hiş..
Aynı za­man­da duy­gu­sal pa­ralel­lik..
Adına ne ko­yar­sa­nız koyun..
O an­lat­tı ben din­le­dim..
İkimiz de d i n l e n d i k ..
"... Anam , bir dev­let da­ire­sin­de te­miz­lik­çi imiş..​Da­ire­nin mü­dü­rü, şefi gibi bir mah­luk arada sı­ra­da anama ken­di­ni de te­miz­le­tir­miş.. Ta­bi­at hük­mü­nü icra etmiş..​Ana­mın döl ya­ta­ğı be­re­ket­len­miş, ha­re­ket­len­miş ve orada ben oluş­ma­ya baş­la­mı­şım.
Kı­sa­ca­sı anam ; bu adam kı­lı­ğın­da­ki ma­dam­dan ha­mi­le kal­mış.."
Yü­zü­me dim­dik ba­kı­yor ve dim­dik ko­nu­şu­yor­du ..
Göz­le­rin­den adeta kı­vıl­cım­lar sa­çı­yor­du.
Et­ki­len­me­mek müm­kün de­ğil­di.. O an­lat­tık­ça sanki suçlu ben­mi­şim gibi ezi­lip bü­zü­lü­yor­dum..
Te­dir­gin­li­ği­mi an­la­dı..​Ani­den ye­rin­den fır­la­yıp de­ni­ze daldı..
Be­de­ni ve ruhu kız­gın demir gibi kıp­kı­zıl par­lı­yor­du..​Deniz be­de­ni ve ru­hun­da­ki ha­ra­ret­ten adeta "foşşş" luyor...​ve deniz de­mi­ri so­ğu­ta­mı­yor­du..
Ne bi­le­yim ben..? Belki ben öyle al­gı­lı­yor­dum..
Bir müd­det sere serpe yüzdü..​Bata çıka geldi ve ye­ri­ne yer­leş­ti..​Yaşa­mıy­la bü­tün­leş­ti..​An­lat­tı da an­lat­tı..
"..​Ana­mın ha­mi­le kal­dı­ğı­nı an­la­yan mah­luk ,anamı hemen yine aynı da­ire­de ça­lı­şan bekçi mi ne.. biraz ser­sem­ce bir he­rif­le ev­len­dir­miş ve başka bir yere iki­si­nin de ta­yi­ni­ni çı­kart­mış.."
"..​Ve ben bir seher vakti ana­mın şe­yin­den zorla çık­mış gel­miş, dün­ya­ya mer­ha­ba de­mi­şim.."
Ser­sem­le­miş­tim..
Bu ne yalın ..​bu ne kas­ka­tı, bu ne sım­sı­cak bir an­la­tım­dı ya­rab­bim…  Ba y ı l d ı m ..
İçinde ve dı­şın­da yalan dolan, çürük çarık, eksik fazla yoktu..
Tam­ta­mı­na bir an­la­tış­tı..(sü­recek)

Okunma Sayısı: 2268