DAT­ÇA­LI EŞ­ŞEK­LER­LE RÖ­POR­TAJ (5)

Rö­por­taj yap­tı­ğı­ma piş­man et­tir­di beni . Elin­den zor kur­tul­dum..
Özgür ve özgün ruhlu ya­ba­nıl eş­şek­le­ri­mi­zin li­de­ri po­zis­yo­nun­da­ki Sert ba­kış­lı, demir bi­lek­li, çelik yü­rek­li, her yeri bıçak kur­şun ya­ra­sı , ba­ba­can ta­vır­lı kır eşşek sor­du­ğu so­ru­lar ve ver­di­ği ce­vap­lar­la bana kök sök­tür­dü doğ­ru­su .Ka­ça­cak delik ara­dım..

Bir pun­du­na ge­ti­rip tam ta­ban­la­rı yağ­la­mış­tım ki.. Kır eş­şe­ğin anı­ra­rak bir takım ko­mut­lar ver­me­si üze­ri­ne çif­te­le­ri­ni sal­laya­rak, "Allah.. Allah.. Yaaa ha­bi­bi yaa.. ​aynii.." ni­da­la­rıy­la, zafer çığ­lık­la­rı ata­rak et­ra­fım­da dön­me­ye baş­la­dı eş­şe­koğ­lu eş­şek­ler..
Ka­pa­na kı­sıl­mış, pa­ni­ğe ka­pıl­mış­tım. Kor­ku­dan zan­gır zan­gır tit­ri­yor­dum..​ Ne­re­dey­se al­tı­ma ka­çı­ra­cak­tım..
Lider kır eşşek' in ani bir ko­mu­tuy­la bütün eş­şe­koğ­lu eş­şek­ler sus­tu­lar, daire şek­lin­de et­ra­fı­mı­za otur­du­lar. Kır eşşek ya­nı­ma ge­le­rek..
--Şu­ra­ya otur ba­ka­lım..​Ava gi­der­ken av­lan­dın.. Şimdi biz se­nin­le rö­por­taj ya­pa­ca­ğız. Ak döt, gara döt belli olsun..​Kork­ma biz eş­şek­ler siz in­sa­no­ğul­la­rı gibi vahşi , vic­dan­sız, ah­lak­sız ya­ra­tık­lar de­ği­liz..
Kor­ku­dan zan­gır zan­gır tit­re­di­ğim halde bütün ce­sa­re­ti­mi top­la­yıp ce­va­bı ya­pış­tır­dım..
--Ni­ye kor­ka­yım ki.. ? Ce­sa­ret , ahlak, vic­dan sa­de­ce siz eş­şek­ler­de mi var..?
Kor­ku­dan zan­gır zan­gır tit­re­di­ği­min, ne­re­dey­se al­tı­ma ka­çır­mak üzere ol­du­ğu­mun far­kın­da olan eş­şek­ler ahenk­li ahenk­li anı­ra­rak, kah­ka­ha­lar­la gül­me­ye baş­la­dı­lar.
kır eşşek. :
--Ev­cil­leş­ti­rip ken­di­ni­ze köle yap­tı­ğı­nız kö­pe­ğe "Niye hav­lı­yor­sun..? "de­miş­ler "Kurdu kor­ku­tu­yo­rum" demiş.., "Kuy­ru­ğun niye tit­ri­yor.?" de­miş­ler . "Kurt­tan kor­ku­yo­rum" demiş..
--Bil­mem an­la­ta­bil­dim mi.. ? Veya beni an­la­ya­bi­li­yor musun..?
Pe­ka­la an­la­mış­tım.. Ça­re­siz­lik tah­tın­da et­ra­fı­mı çe­vi­rip alay­cı göz­ler­le beni süzen eş­şek­le­rin tam or­ta­sı­na sük­lüm pük­lüm otur­dum..​Ka­ba­da­yı kır eşşek te kar­şı­ma otur­du, rol­ler de­ğiş­miş­ti.. Soru sor­mak sı­ra­sı on­lar­day­dı.. Belki de bin­ler­ce yıl­dır bi­rik­miş nef­re­tin ,bi­lin­çalt­la­rı­na iş­le­miş kinin acı­sı­nı ben­den çı­ka­ra­cak­lar­dı..
Böyle kri­tik, can der­di­ne düşme an­la­rın­da ,ilahi bir huzur, ma­ne­vi bir güç ge­li­yor in­sa­na ..​Ken­di­mi Sal­lal­la­hu aley­hi ve sel­lem Mu­ham­med efen­di­mi­zin şev­kat­li kol­la­rı­na, eşşek oğlu eş­şek­le­rin mer­ha­me­ti­ne, vic­dan­la­rı­na terk ede­rek huşu için­de bek­le­me­ye baş­la­dım..
Sanki ilahi bir güç ta­ra­fın­dan sor­gu­la­nı­yor­dum..Lider kır eşşek ilk bom­ba­yı pat­lat­tı..
--Bi­raz önce vic­dan­dan falan bah­set­tin.. Söyle ba­ka­lım .. Siz in­sa­no­ğul­la­rın­da vic­dan var mı..?
--Ne­den ol­ma­sın..? Biz za­yı­fa, düş­kü­ne, ça­re­si­ze karşı vic­dan­lı­yız­dır..
Bütün eş­şek­ler anı­ra­rak, na­ra­lar ata­rak, kah­ka­ha fır­tı­na­sı ko­par­dı­lar..
--Ha­di canım sende... Sizin vic­da­nı­nız cüz­da­nı­nı­zın kö­le­si olmuş..(sü­recek)
Not : Dik­kat eder­se­niz ön ba­ca­ğı ya­ra­lı. Lider olmak kolay değil..

Okunma Sayısı: 2184