CUMHURİYET KURULURKEN OLMAYACAĞI BELLİ BİR EVLİLİK, LATİFE-MUSTAFA KEMAL…

Birisi İzmir’in, Avrupa-i bir kızı. Zamanın moda merkezi Selanik’ten giyinir. Saraylarda
büyümüştür. Dil ve diller bilir. Ünlü Uşşakizade’lerden iş adamı Muammer Bey’in kızı.
Öteki yaşamının her anı mücadele içinde geçmiş, savaşlardan savaşlara; cephelerden
cephelere koşmuş biriydi. İdealistti. Türkiye için aşıktı. Bir başkası buna ortak olamazdı!
Latife, “…evleniriz, köşkümüzde otururuz, kah Avrupa, kah başka yerlere gideriz,
gezeriz…” düşüncesindeydi.
Zaten Zübeyde Hanım, İzmir’de Latife’nin konuğuyken, Salih Bozok’a :
-Beni Ankara’ya geri götür. Bu benim oğlumu mutlu edemez…demişti birkaç kez.
Ama Bozok bunu Paşa’ya iletmemişti.
Bir akşam, sofraya oturulmuştu. Aydınlar, yakın devlet adamları, askerler, yiyor,
içiyor, Türkiye’nin yazgısı üzerine konuşuyor,sırasında nükteler yapıp, gülüyorlardı. Latife bu
akşam yemeğinde yoktu. Bir ara yemek salonu sarsılmaya, avize deprem oluyormuşçasına
sallanmaya başladı. Bu sarsıntı, birisinin yemek salonunun üstündeki odada tepinmesinden
ileri geliyordu.
Çakırkeyf olmaya başlayan sofradakiler, çaktırmadan birbirlerinin yüzüne baktılar.
Hemen hepsi, depremin nedenini anlamıştı. Gece sofralarına düşman kesilen Latife, işi
terbiyesizliğe vardırmayı göze alarak, kocasını tedirgin etmeye çalışıyordu. Kendisini birkaç
önce kraliçe gibi gören bu kadın, şimdi şirret bir kadının yapacağı işi yapıyordu. Bir kadının
kafası kızınca yapmayacağı şey yoktu. Frau Stein’in Goethe’ye; Georges Sand’ın Chopin’e
yaptıkları hiçbir zaman unutulmamıştı. Latife en güçlü zamanında, Mustafa Kemal’e en
umulmaz oyunları oynayabilirdi! Tepinmelerin sarstığı yemek salonunda en çok tedirgin olan
Mustafa Kemal’di. Yüzü gittikçe kızarıyor, gergin kaşları daha çok çatılıyor, bir yandan da
büyük adamlığın şanından, olanları yapmayı düşünerek, kendini tutmaya çalışıyordu. En
sonra, bu terbiyesizliğin kendiliğinden durmayacağını anlayarak, karşısında oturan Salih’e
buyurdu:
-Salih; yukarı çık, bak! Hizmetçilerden terbiyesizliği yapar kimdir?
Mustafa Kemal, işi herkesin anladığını bildiği halde böyle söylemek zorunluluğunu
duymuş; dolaylı olarak eşinin yaptığı işin derecesini anlatmak istemişti. Çok utanmıştı. Latife
Hanım efsanesi de birdenbire herkesin gözünde olduğu gibi, kendi gözünde de bütün
parlaklığını yitirmişti. Herkesin keyfi kaçmış, yüzler asılmıştı. Yine de yemek içmek sürüyordu.
Gazi bu terbiyesizliğin kendisine vız geldiğini anlatmak ister gibi davranmaya çalışıyordu.Biraz sonra Salih, sessizce aşağıya indi. Konuklar, onun indiğini gördülerse de görmezlikten
geldiler. Salih, Paşa’yla sözde konukların ayırt edemeyeceği bir biçimde işaret ederek:
-Tembih ettim, efendim!dedi.
Gürültü patırtı gerçekten kesilmişti.
Ama şimdilik!

Okunma Sayısı: 289