BÖ­LÜK PÖR­ÇÜK D A T Ç A ,,,,

Çı­kı­nı­na ur­ba­la­rı­nı dol­du­ran Mez­git­'li Çakır Ayşe ken­di­si­ni ka­çı­ra­cak Av­lon­ya­lı (av­la­na) ba­lık­çı Hamza'yı köy ko­ru­sun­da kür­le­rin ara­sı­na giz­len­miş bir halde bek­le­mek­te­dir ki..​Olan­lar olur..​Hamza or­ta­lar­da yok­tur..
Ayşe'mizin ba­şı­na ge­len­le­ri Ha­li­kar­nas ba­lık­çı­sın­dan din­le­ye­lim..
"...​Taa.. uzak­ta gök­ten bir kuş uçu­yor­du, ka­nat­la­rı­nın bir tü­yü­nü kı­pır­dat­ma­dan rüz­ga­rın üs­tü­ne ka­yı­yor­du. Göz­den kay­bol­du ve göğü cas­cav­lak ,tam­ta­kır bı­rak­tı .Le­ke­siz, kos­ko­ca­man bir ses­siz­lik­le baş­ba­şa kaldı Çakır Ayşe... Datça'da, Me­su­di­ye'de yol ke­na­rın­da uçu­rum­lar vardı. At kayar..​Acaba Hamza uçu­ru­mun di­bin­de parça parça mı ol­muş­tu..​Keçi çan­la­rı va­di­de yü­rü­yor­du. Gün ba­tı­ğa ağı­yor­du... Her yan kıp­kır­mı­zı oldu, sonra her­ şey soldu. Gün döndü. Gece oldu, Hamza gel­me­di..​Ayşe Eve döndü.."
"..İçin­den bir acı onu zor­lu­yor­du.​An­ne­si­nin bön bön ba­kı­şı kar­şı­sın­da da­ya­na­ma­dı.
--Av­la­na­lı Hamza beni is­ti­yor. Ona va­ra­ca­ğım.. dedi..
An­ne­si Çakır Ayşe'yi kü­çüm­ser yollu..
--Hay bre çocuk ! dedi..
Çakır Ayşe'nin onu­ru­na fena do­kun­du bu söz­ler. Canı ağ­zı­na gel­miş­ti zaten.​An­ne­si­ne ala­bil­di­ği­ne açık göz­ler­le baktı. Du­dak­la­rı bir şey söy­le­ye­cek­miş gibi bir kaç kez tit­re­di.​Kaş­la­rı ça­tıl­dı. El­le­ri göğ­sü­ne doğru yü­rü­dü. Dik gö­ğüs­le­ri­nin zor­la­dı­ğı düğ­me­le­re gitti.​Tit­re­yen par­mak­la­rı çö­ze­me­di düğ­me­le­ri. Bir­den bire bo­yun­ca di­kil­di, ba­şı­nı ar­ka­ya attı. Çevik bir dav­ra­nış­la min­ta­nı­nın göğ­sü­nü şı­rak­ka­dak yırt­tı. Avuç­la­rıy­la me­me­le­ri­ni şak şak to­kat­la­ya­rak ;
- Ana.. Bak bun­lar ne.. Çocuk muyum..? dedi..(sü­recek)
Kay­nak :
Deniz gur­bet­çi­le­ri
Ha­li­kar­nas ba­lık­çı­sı

Okunma Sayısı: 841