BİR AVUÇ TOP­RAK

“Yü­re­ğin­de ta­şı­dı­ğın o can, o can var ya, uçup gi­der­ken kuş gibi avuç­la­rı­nın ara­sın­dan; bu­lut­la­rın ara­sın­dan, bakıp , ka­la­cak­sın ar­dın­dan.” di­ze­le­riy­le baş­lı­yor ki­ta­bı­na Nevin Işık.
“BİR AVUÇ TOP­RAK” adlı ki­ta­bın ya­za­rı Nevin Işık Didim Sanat Plat­for­mu İkinci Baş­ka­nı. O bir gur­bet­çi, uzun yıl­lar­dır Didim'de ya­şa­mı­nı sür­dü­rü­yor.

Cesur Kalem Nevin Işık, ki­ta­bı­nın son sö­zün­de; Tür­ki­ye Cum­hu­ri­ye­ti İle­le­bet Ya­şa­ya­cak­tır, baş­lı­ğı al­tın­da; “Belki de ül­kem­den uzak olu­şum, hani orda olsam, ka­la­ba­lık top­lu­mun için­de ge­li­şen çar­pık olay­lar­da, be­yin­le­ri uyuş­tu­rur­ca­sı­na her ağız­dan çı­kan­lar­da ser­sem­leş­me­di­ğim­den her gün ya­şa­nan olay­la­rı daha bir ob­jek­tif iz­le­di­ği­mi dü­şü­ne­rek na­ci­za­ne fikir ve gö­rüş­le­ri­mi ka­le­me aldım.” diyor.

İçinde 120 ma­ka­le bu­lu­nan kitap, 318 say­fa­dan olu­şu­yor. Akıcı bir dil kul­la­nan yazar, gün­lük ha­ya­tın için­de ya­ka­la­dı­ğı il­ginç olay­la­rı, ya­şa­mın­dan ke­sit­le­ri an­la­tı­yor. Ya­şa­mı­nı oku­yu­cuy­la pay­la­şır­ken; “1970 yı­lın­da çocuk yaşta “Gur­bet Tre­ni­ne” bin­dim. 1972'den iti­ba­ren tren va­go­nu dol­ma­ya baş­la­dı. Yıl­la­rın için­de ağır­la­şan vagon, daha fazla ağır­lı­ğa da­ya­na­ma­dı. Çünkü onca ka­la­ba­lı­ğa rağ­men tek bir ma­ki­nist vardı, o da “ben”. (…) 2006 se­ne­sin­de bir ilham pe­ri­si­nin sa­ye­sin­de “Seni Din­li­yo­rum.” Şi­irim­le kalem ve beyaz say­fa­lar­la ta­nış­tım. Evet… Dost, ar­ka­daş ve ya­di­gar ya­ri­mi bul­muş­tum. Hala da on­lar­la haşır neşir bir halde mut­lu­yum…” (…)Zaman zaman ıslak ıslak, zaman zaman sivri sivri, zaman zaman da renk­li renk­li ; iç gı­cık­la­yı­cı,” of” de­dir­ten tür­den ya­zı­lar ka­le­me alı­yo­rum. Çünkü ka­le­mim sınır ta­nı­mı­yor. (…) 11 Şi­irim­den olu­şan bir CD çı­kar­dım. Bu eser­le­ri­min ge­li­ri­ni Gi­re­sun Be­den­sel En­gel­li­ler Bas­ket­bol Ku­lü­bü'ne ba­ğış­la­dım.” Söz­le­riy­le an­la­tı­yor.

Ki­ta­bı­na adını ver­di­ği “Bir Avuç Top­rak” adlı gün­ce­sin­de ise; Gur­bet, yaban eller, yeni ha­ya­tı­mın sü­rün­gen­li­ği­nin baş­la­dı­ğı, bom­boş bir bavul ile trene bi­ner­ken, kü­çü­cük ço­cuk­su avuç­la­rı­ma ül­ke­min top­ra­ğı­nı dol­dur­muş­tum. Bir avuç ülke top­ra­ğı… Hala avuç­la­rı­mın için­de mis­ler gibi o top­rak var­dır. O top­rak; Ata­türk, Cum­hu­ri­yet, saygı, aşk, sevgi, mer­ha­met, in­san­lık, saf­lık, mert­lik, iman ve şeref ko­ku­yor. (…) diyor.

Ya­za­rın Diğer Ki­tap­la­rı: - VERESİYE AŞK, -ÇEK HAN­ÇERİNİ VUR BENİ, -VE O GECE, -NİSAN YAĞ­MU­RU

Okunma Sayısı: 3331