ALİ GENÇLİ'DEN YEŞİLÇAM ANI­LA­RI: FİGÜRAN YA­YIM­LAN­DI

Ali Genç­li ki­ta­bı­nın ön­sö­zün­de; Öğ­ren­ci­lik yıl­la­rım­da si­ne­ma üze­ri­ne araş­tır­ma­lar yap­tım, göz­lem­ler­de bu­lun­dum. Geç­ti­ği­miz yıl­lar­da 100'cü yı­lı­nı Türk Si­ne­ma­sı diğer bir de­yiş­le “Ye­şil­çam” başlı ba­şı­na bir tarih. Hani bir deyim var­dır “Ha­ya­tı­mı yaz­sam film olur.” Aynen. Ye­şil­çam ya­şan­mış­lık­la­rıy­la da on­lar­ca filme konu olur. Si­ne­ma­mız­la il­gi­li yüz­ler­ce yazı ka­le­me alın­dı bu­gü­ne kadar. On­lar­ca kitap ya­zıl­dı ve bel­ge­sel çe­kil­di.

Türk si­ne­ma­sı dün­den bu­gü­ne bazı so­run­lar ya­şa­sa da, tüm dar­bo­ğaz­la­rı aşa­rak gü­nü­mü­ze kadar sü­rek­li ye­ni­le­ne­rek, iz­le­yi­ci­le­ri­nin duy­gu­la­rı­nı, ru­hu­nu ok­şa­mış ve izler bı­ra­ka­rak gel­miş­tir. Eski Türk film­le­ri­nin bü­yü­le­yi­ci bir yanı var sanki. Te­le­viz­yon ka­nal­la­rın­da hemen hemen her gün bir­kaç Ye­şil­çam Filmi iz­le­mek müm­kün. Hem de bun­la­rın ha­tı­rı sa­yı­lır bir iz­le­yi­ci kit­le­si ol­du­ğu göz­lem­le­ni­yor. Viz­yo­na gir­di­ği ilk gün­ler­de­ki he­ye­can­la iz­le­nen bu film­ler, o gün­ler­de­ki gibi gül­dü­rü­yor, hü­zün­len­di­ri­yor in­sa­nı. Hele daha eski si­yah-be­yaz film­ler daha bir et­ki­li­yor in­sa­nı. Eski me­kân­lar, eski şar­kı­lar büyük küçük her­kes­te bir hoş­luk ya­ra­tı­yor.
Or­ta­la­ma iki saat için­de tü­ke­ti­len bir fil­min hangi uğ­ra­şı­lar­la, ola­ğan üstü bir ça­bay­la ne kadar uzun bir sü­reç­te ha­zır­lan­mış ol­du­ğu­nu dü­şün­dü­nüz mü hiç? Belki yö­net­me­nin dı­şın­da, yal­nız­ca je­ne­rik­te adı geçen on­lar­ca tek­nik yapım eki­bin­den hiç­bi­ri­si­ni ta­nı­mı­yo­ruz.
Bir de bir fil­min ol­maz­sa ol­maz­la­rı yar­dım­cı oyun­cu­la­rı, fi­gü­ran­lar var­dır.

Fil­min mut­fa­ğı ta­ma­men on­la­rın elin­de­dir. Bir ta­ri­hi yapım, düğün sah­ne­si, me­zar­lık sah­ne­si dü­şü­nün çe­kim­le­rin ger­çek­leş­ti­ril­me­si için ne denli çok fi­gü­ra­na gerek var­dır.

Ve bu fi­gü­ran­lar Ya­şil­çam'ın isim­siz kah­ra­man­la­rı­dır.
Küçük yaş­lar­da baş­la­yan si­ne­ma tut­kum, bir bil­ge­nin de­di­ği gibi “Ya­şa­mın, ar­zu­la­dık­la­rı­nı bir gün kar­şı­na çı­ka­ra­cak­tır.” söz­le­ri­ni doğ­ru­lar­ca­sı­na üni­ver­si­te yıl­la­rım­da ger­çek­leş­ti . Ül­ke­mi­zin ol­duk­ça kar­ma­şa için­de çal­ka­lan­dı­ğı Yet­miş­li yıl­la­rın or­ta­la­rın­da üni­ver­si­te öğ­re­ni­mi için gel­di­ğim İstan­bul'da yolum Ye­şil­çam'ın renk­li dün­ya­sı­na dü­şü­ver­di. Öğ­ren­ci olay­la­rı ne­de­niy­le okula devam etme ola­nak­sız­lı­ğı­nın ya­rat­tı­ğı boş­luk ve içim­de­ki si­ne­ma ar­zu­su, Ye­şil­çam se­rü­ve­ni­min ol­duk­ça uzun sür­me­si­ne neden oldu.

İşte “Düş­tüm düş­le­ri­min pe­şi­ne, düş kı­rık­lık­la­rı­nı bile bile.” Cüm­le­siy­le özet­le­ne­bi­lecek bir se­rü­ven­dir “FİGÜRAN”…