LOZAN ANTLAŞMASI'NIN 101. YILI KUTLU OLSUN!

Ata­türk­çü Dü­şün­ce Der­ne­ği Genel Mer­ke­zi ve ülke ge­ne­lin­de­ki şu­be­le­rin­de ger­çek­le­şen basın açık­la­ma­sın­da, şu ifa­de­le­re de­ği­nil­di.
‘’ Ya Lozan Ya Sevr! Lozan Ant­laş­ma­sı, va­ta­nın ba­ğım­sız­lı­ğı­nı ve mil­le­tin öz­gür­lü­ğü­nü dün­ya­ya kabul et­tir­di­ği gibi, 224 yılın ar­dın­dan ma­sa­dan ba­şı­mız dik kalk­tı­ğı­mız tek ulus­la­ra­ra­sı ant­laş­ma­dır. Hük­mü­nü 101 yıl­dır sür­dü­ren ve son­su­za dek sür­dü­recek olan ender ant­laş­ma­lar­dan biri ol­ma­sı ya­nın­da, Türk Ulu­sal Ba­ğım­sız­lık Sa­va­şı’nın ger­çek­te Batı Em­per­ya­liz­mi­nin 1 Dünya Sa­va­şı ga­li­bi mağ­rur
Dev­let­le­ri­ne karşı ka­za­nıl­dı­ğı­nı, Yu­na­nis­tan’ın da em­per­ya­liz­min pi­yo­nu ola­rak Ana­do­lu’ya sü­rül­dü­ğü­nü bel­ge­le­miş ol­ma­sı ne­de­niy­le de çok an­lam­lı ve de­ğer­li­dir. Ana­do­lu Türk­lü­ğü­nün 400 yıl pen­çe­sin­de inim inim in­le­ye­rek yok­sul­laş­tı­ğı ka­pi­tü­las­yon­la­ra son veren, ba­ğım­sız­lı­ğın ancak eko­no­mik ba­ğım­sız­lık­la tam ola­rak sağ­la­na­bi­le­ce­ği­ni or­ta­ya koyan ve maz­lum mil­let­le­re umut ışığı yakan ta­ri­hin en önem­li bel­ge­le­rin­den­dir Lozan Ant­laş­ma­sı.
Em­per­ya­list­ler ve iş bir­lik­çi­le­ri­nin 9 Eylül 1922’de İzmir’den de­ni­ze dö­kül­me­si­nin
ar­dın­dan Ana­do­lu ve Trak­ya 10 gün için­de hızla işgal zil­le­tin­den kur­ta­rıl­ma­ya baş­lan­dı.
Em­per­ya­list­ler te­laş­lan­dı­lar ve der­hal silah bı­rak­ma çağ­rı­sın­da bu­lun­du­lar. 3 Ekim 1922’de baş­la­yan ateş­kes gö­rüş­me­le­rin­de İsmet Paşa’nın kar­şı­sın­da sa­de­ce İngil­te­re, Fran­sa ve İtalya tem­sil­ci­le­ri otu­ru­yor­du. Ne Yu­na­nis­tan, ne de Os­man­lı Hü­kü­me­ti tem­sil­ci­le­ri vardı.
Bu masa dü­ze­ni sa­va­şın as­lın­da kim­ler ara­sın­da ya­pıl­dı­ğı­nı bütün açık­lı­ğıy­la gös­te­ri­yor­du. Mu­dan­ya Mü­ta­re­ke­si’nin 11 Ekim 1922’de im­za­lan­ma­sıy­la 1 Dünya Sa­va­şı res­men bit­miş
oldu. Türk Ulusu Os­man­lı’nın kabul et­ti­ği Sevr Ant­laş­ma­sı­nı 3 yıl daha sa­va­şa­rak yır­tıp at­mış­tı. İngil­te­re’nin ba­şı­nı çek­ti­ği İtilaf Dev­let­le­ri Lozan’da bir Barış Kon­fe­ran­sı top­lan­ma­sı­nı
is­te­di­ler ve hem galip An­ka­ra’nın gü­cü­nü azalt­mak, hem de Tür­ki­ye’de iki ayrı hü­kü­met ta­nı­dık­la­rı­nı gös­ter­mek ama­cıy­la Lozan’a An­ka­ra hü­kü­me­ti ile bir­lik­te İstan­bul hü­kü­me­ti­ni de ça­ğır­dı­lar. Ama Ke­ma­list Dev­rim­ci­le­rin, ka­zan­dık­la­rı za­fe­ri bil­dik em­per­yal hi­le­le­re kur­ban et­me­ye ni­yet­le­ri ol­ma­dı­ğı­nı, kar­şı­la­rın­da her is­te­dik­le­ri­ni kabul et­tir­dik­le­ri Vah­det­tin ve hü­kü­me­ti­nin bu­lun­ma­dı­ğı­nı anın­da gör­dü­ler. TBMM, em­per­ya­list­le­rin bu tu­za­ğı­nı 1 Kasım 1922’de sal­ta­na­tı kal­dı­ra­rak bozdu. Sal­ta­na­tın kal­dı­rıl­ma­sı­nı öne­ren ta­sa­rı­nın gö­rü­şül­dü­ğü ko­mis­yon top­lan­tı­sın­da tar­tış­ma­la­rın Sal­ta­nat yan­lı­la­rı ta­ra­fın­dan kas­ten uza­tıl­dı­ğı­nı ve kafa ka­rı­şık­lı­ğı ya­ra­tıl­ma­ya ça­lı­şıl­dı­ğı­nı gören büyük dev­rim­ci Gazi Ma­re­şal Mus­ta­fa Kemal Paşa şu ta­ri­hi ko­nuş­ma­yı yaptı:
“Efen­di­ler; ege­men­lik, hiç kim­se­ce, hiç kim­se­ye, bilim ge­re­ği­dir diye, gö­rüş­mey­le, tar­tış­may­la ve­ril­mez. Ege­men­lik güçle, kud­ret­le ve zorla alı­nır. Os­ma­no­ğul­la­rı Türk Ulusu’nun ege­men­li­ği­ne zorla el koy­muş­lar, bu yol­suz­luk­la­rı­nı 600 yıl bo­yun­ca
sür­dür­müş­ler­di. Şimdi de Türk ulusu “artık yeter” di­ye­rek ayak­la­nıp ege­men­li­ği­ni fi­ilen eline almış bu­lu­nu­yor. Bu bir olup­bit­ti­dir. Söz ko­nu­su olan ulusa ege­men­li­ği­ni bı­ra­ka­cak mıyız, bı­rak­ma­ya­cak mıyız, so­ru­nu de­ğil­dir. Sorun zaten olup­bit­ti du­ru­mu­na gel­miş bir ger­çe­ği açık­la­mak­tan iba­ret­tir. Bu, her­hal­de ya­pı­la­cak­tır. Mec­lis ve her­kes bunu doğal bu­lur­sa, sa­nı­rım ki uygun olur. Yoksa ger­çek yine yön­te­mi­ne göre sap­ta­na­cak­tır. Ama ih­ti­mal bazı ka­fa­lar ke­si­le­cek­tir.” Bu ko­nuş­ma­dan sonra ko­mis­yon­da oy bir­li­ği ile kabul edi­len ta­sa­rı TBMM’de ya­sa­laş­tı.
Bu ilk dev­ri­min ar­dın­dan Türk Ulusu’nun tek tem­sil­ci­si ola­rak kon­fe­ran­sa ka­tı­lan İsmet Paşa baş­kan­lı­ğın­da­ki An­ka­ra he­ye­ti güçlü bir irade or­ta­ya koydu. Bir ara ke­sin­ti­ye uğ­ra­yan gö­rüş­me­ler 8 ay sonra ta­mam­lan­dı ve 24 Tem­muz 1923 ta­ri­hin­de, son­ra­ya bı­ra­kı­lan Musul ve Bo­ğaz­lar ko­nu­la­rı dı­şın­da bütün Türk tez­le­ri­nin kabul edil­me­siy­le ant­laş­ma im­za­lan­dı. Uğ­ra­dık­la­rı he­zi­me­ti bir türlü iç­le­ri­ne sin­di­re­me­yen em­per­ya­list­ler yıl­lar­ca Tür­ki­ye’ye Lozan ye­ri­ne Sevr pa­çav­ra­sı­nı da­yat­tı­lar, 2003’de de Sevr’in 21 yüz­yıl ver­si­yo­nu olan BOP’u gün­de­me ge­tir­di­ler. Kadim iş­bir­lik­çi­le­ri Ata­türk ve Cum­hu­ri­yet düş­ma­nı ge­ri­ci­le­ri kul­la­na­rak Lozan’ı “he­zi­met” ilan et­tir­di­ler, 100 yıl sü­re­li ol­du­ğu ya­la­nı­nı üret­ti­ler ve hatta gizli mad­de­le­ri bu­lun­du­ğun­dan söz et­ti­ler. Oysa Tarih bi­lim­dir, asla nan­kör de­ğil­dir ve hük­mü­nü ver­miş­tir. Lozan Ant­laş­ma­sı Tür­ki­ye Cum­hu­ri­ye­ti’nin tapu se­ne­di­dir. Mad­de­le­ri şehit ka­nıy­la ya­zıl­mış­tır. Lozan’ı tar­tış­ma­ya açmak, gün­cel­len­me­si ge­rek­ti­ği­ni söy­le­mek Sevr pa­çav­ra­sı­na ve ben­ze­ri em­per­yal pro­je­le­re hiz­met et­mek­tir. Tür­ki­ye Cum­hu­ri­ye­ti ve Türk Ulusu var ol­duk­ça Lozan Ant­laş­ma­sı da var ola­cak­tır!Ku­va­yı Mil­li­ye kah­ra­man­la­rı kur­duk­la­rı Tür­ki­ye Cum­hu­ri­ye­ti Dev­le­ti’ni akıl­la, bi­lim­le,na­mus­la, li­ya­kat­la yö­net­ti­ler. Hem Os­man­lı’nın Dü­yun-u Umu­mi­ye borç­la­rı­nı öde­me­yi, hem 15 yılda uçak üre­tip ihraç eden bir sa­na­yi ül­ke­si ya­rat­ma­yı, hem de Tür­ki­ye’yi dün­ya­nın ken­di­ni do­yu­ran 7 ül­ke­sin­den biri yap­ma­yı ba­şar­dı­lar. Ata­türk­çü Dü­şün­ce Der­ne­ği ola­rak; Tür­ki­ye Cum­hu­ri­ye­ti’ni ol­du­ğu gibi, Tapu
Se­ne­di’ ni de son­su­za dek ko­ru­ma­yı, bu za­fe­ri Ulu­su­mu­za ka­zan­dı­ran­la­ra say­gı­sız­lık
eden­ler­le bütün gü­cü­müz­le mü­ca­de­le et­me­yi görev say­dı­ğı­mı­zı ka­mu­oyu­na du­yu­rur­ken de­ğiş­mez ön­de­ri­miz Ata­türk’ü, Lozan’ın bilge dip­lo­ma­tı İsmet İnönü’yü, Ku­va­yı Mil­li­ye Kah­ra­man­la­rı­mı­zı ve aziz şehit ve ga­zi­le­ri­mi­zi min­net­le, şük­ran­la, say­gıy­la anı­yo­ruz. Lozan Ant­laş­ma­sı’nın 101 yılı kutlu olsun!
Say­gı­la­rı­mız­la.