YOK OLUP GİDEN DATÇA KÜL­TÜ­RÜ­MÜZ P A L A M U T L A R I M I Z (5)

Foto : Kos­ko­ca Pa­la­mut bükü ko­yu­na adını veren Pa­la­mut ağaç­la­rı­nın ... Kı­yı­da ke­nar­da kal­mış öksüz ço­cuk­la­rı ..
Ha­tır­la­ya­bil­di­ğim Re­şa­di­ye -Dört­yol dan, Sa­na­yi si­te­si­ne kadar yolun her iki ta­ra­fı ya­şı­nı ba­şı­nı, sa­çı­nı ba­şı­nı ,da­lı­nı bu­da­ğı­nı şa­şır­mış ulu ulu ,dolu dolu pa­la­mut ağaç­la­rı ile kap­lıy­dı.. Hıd­rel­lez bu­ra­lar­da kut­la­nır, ağaç­la­rın ulu dal­la­rı­na sa­lın­cak­lar ku­ru­lur­du..
Kız­lan- Re­şa­di­ye-Es­ki Datça hu­dut­la­rı­nın ke­siş­ti­ği, kız­lan altı- ç o m a r l ı k mev­kii, adeta Pa­la­mut or­ma­nıy­dı.. Ço­cuk­lu­ğum­da bu­ra­lar­da ko­yun-ku­zu gü­der­ken Re­şa­di­ye'­den kom­şu­muz, ar­ka­da­şım Yusuf Yay­la­lı ile bir­lik­te pa­la­mut or­ma­nın­da kay­bol­muş.. Çok kork­muş­tuk..
Eski Datça'nın Re­şa­di­ye­ ye doğru ,Hı­zır­şah yolu ile ke­si­şen eski yolu da pa­la­mut ağaç­la­rı ile kap­lıy­dı..?Eski Dat­ça­lı­lar Hıd­rel­lez­le­ri­ni ge­nel­lik­le bu yol üze­rin­de pa­la­mut ağaç­la­rı ara­sın­da kut­lar­lar, pik­nik ya­par­lar ,sa­lın­cak ku­rar­lar­dı..
Hadi ba­ka­lım .. Sözü ve sazı yine ulu çı­na­rı­mız, Dat­ça­mı­zın ha­mi­si rah­met­li Nihat Ak­ka­ra­ca abiye bı­ra­ka­lım..*
"....?Pa­la­mut ağaç­la­rın­dan bizim ya­rar­lan­dı­ğı­mız kadar kuş­lar­da ya­rar­la­nır­lar­dı. Her ilk­ba­har­da bu ulu ağaç­la­rın yük­sek dal­la­rı , k a r g a , a l a r g a (Ala kar­ga - ma­la­a­aç ) , ü v e y i k gibi kuş­la­ra ev sa­hip­li­ği ya­par­dı. "
"...?Biz Eski Datça ço­cuk­la­rı­nın karga ve alar­gay­la bu­luş­ma­sı bu pa­la­mut or­man­la­rın­da olur­du.?Alar­ga ve üve­yik­ler­le iyi an­la­şır­dık. Ama yine de yu­mur­ta­la­rı­nı yu­va­la­rın­dan çalar, se­si­miz güzel çık­sın diye sa­rı­sı­nı içer­dik. Ba­zen ­de bu yu­mur­ta­la­rı yak­tı­ğı­mız ate­şin üze­rin­de pi­şi­rir ,yer­dik.."
"...?Kargalar­la ara­mız açık­tı. Kar­ga­nın yu­mur­ta­sı ne yenir ne de içi­lir­di. Bahar ay­la­rın­da on­la­rın yu­mur­ta­la­rı­nı ,pa­la­mut ağaç­la­rın­da­ki yu­va­la­rın­dan alıp, yer­le­re atı­şı­mız on­la­rın gö­zün­den kaç­maz bize kin bes­ler­ler­di..
Yaz ay­la­rın­da B u r g a z daki incir tar­la­la­rı­na göç­tü­ğü­müz­de ,onlar da oraya ge­lir­ler, in­cir­le­ri­mi­zi, ar­mut­la­rı­mı­zı, ka­vun­la­rı­mı­zı, kar­puz­la­rı­mı­zı gö­zü­mü­zün içine baka baka de­le­rek ,biz­den öç­le­ri­ni alır­lar­dı..
"...?Korksun­lar­ da ge­le­me­sin­ler diye darı tar­la­sı­nın or­ta­sı­na dik­ti­ği­miz kor­ku­luk­la­rın te­pe­si­ne ko­na­rak "ga­a­akkk  ga­a­a­akkk.." diye ba­ğı­rır biz­ler­le dalga ge­çer­ler­di..." (sü­recek)
K a y n a k :
Datça'da ha­ya­tın için­den bit­ki­ler
Datça yerel tarih der­ne­ği..

Okunma Sayısı: 264