ULU ATA'NIN VE­FA­TI­NIN 80.?YILI MÜ­NA­SE­BETİYLE

10 Kasım 1938… Bir puslu An­ka­ra sa­ba­hı…Türk'ün Ulu Ata'sı koma ha­lin­den ebedi yol­cu­lu­ğa doğru uza­nı­yor­du.Ne kadar doğ­du­ğu yer ül­ke­si ol­ma­sa da öl­dü­ğü yer artık kendi ül­ke­siy­di ve hep bunun için ça­lış­mış­tı.Koca bir ömre neler sığ­dı­rı­la­bi­le­cek­se hep­si­ni fazla fazla sığ­dı­ran bu büyük insan Türk­ler'in ulu baş­buğ­la­rı­nın so­yun­dan ge­li­yor­du.3 gün­dür koma ha­lin­de olan bu büyük in­sa­nın en son söz­ler “Aley­kü­mes­se­lam” ol­muş­tu.İşte bütün Türk­le­re en son se­la­mı…Büyük Tür­ki­ye hiç­bir zaman öyle ol­ma­ya­cak­tı.

1937'den beri has­ta­lı­ğı iler­le­miş­ti.Üs­tün­de savaş yıl­la­rı­nın yor­gun­lu­ğu ve sa­vaş­tan hiç yıl­ma­mış bir mil­le­tin azmi vardı.Has­ta­lı­ğı­nı yine Tür­ki­ye'nin ge­liş­me­si için göz ardı etti.O dev­rin büyük me­se­le­le­ri olan Hatay , 2.Dünya Sa­va­şı teh­li­ke­le­ri­ne me­sa­isi­ni yo­ğun­laş­tır­mış­tı.Ne de olsa böyle bir ku­ru­cu has­ta­lı­ğa pabuç bı­ra­ka­cak de­ğil­di.Dok­tor­la­rı onun göz­le­ri­ne ba­kar­ken o hep ül­ke­si-mil­le­ti için ça­lış­ma­ya devam etti.

Artık 1937 şöyle böyle geç­miş­ti.1938'de has­ta­lı­ğı şid­de­ti­ni art­tı­rın­ca ya­ta­ğa bağlı kal­mak zo­run­da kaldı.Dol­ma­bah­çe artık onun is­ti­ra­hat­ga­hıy­dı.Dok­tor­la­rı her türlü te­da­vi­yi de­ni­yor­lar ancak bün­ye­si cevap ver­mi­yor­du.?Son rad­de­de artık dok­tor­lar ra­hat­la­ma­sı için vü­cut­tan kan al­ma­ya,zorla be­de­ni bes­le­me­ye baş­la­dı­lar.Durum kö­tü­le­şi­yor­du.

“ve Aley­kü­mes­se­lam” diyip koma… Artık dok­tor­lar ya­pa­bi­le­cek­le­ri her şeyhi yap­mış mut­lak sonun yak­laş­ma­sı­nı ses­siz­ce iz­li­yor­lar­dı.

Ve son geldi... Büyük Türk'ün be­de­ni artık bir ruh ta­şı­mı­yor­du.bi­rin­ci du­ra­ğı olan Et­nog­raf­ya Mü­ze­si'ne gö­tü­rü­le­cek­ti.Naaşı te­miz­len­di ,ilaç­lan­dı ve büyük bir tö­ren­le uğur­lan­dı.15 sene bu­ra­da ka­la­cak ve sonra ebedi is­ti­ra­hat­ga­hı olan Anıt­ka­bir'e ta­şı­na­cak­tı.

Ülke artık yal­nız­dı…

Okunma Sayısı: 10359