SÖZCÜKLERDEKİ SIRLAR

     Kalp deniz, dil kı­yı­dır, De­niz­de ne varsa, kı­yı­ya o vurur. (Mev­la­na)
   
     Söz­cük­le­re yük­le­di­ği­miz an­lam­lar bazen iç dün­ya­mı­zı yan­sı­tır. Hangi ko­nu­da olur­sa olsun ko­nu­şur­ken ya da ya­zar­ken yaşam da­ğar­cı­ğı­mı­za tor­tu­la­nan  an­la­rın bizde bı­rak­tı­ğı izler gün yü­zü­ne çıkar.
 
     Bakış açı­la­rı­mız, duy­gu­la­rı­mız ve dü­şün­ce­le­ri­miz; ya­şa­dı­ğı­mız olay­la­rın, et­ki­le­şim­le­rin bizde ya­rat­tı­ğı ana­for­la­rın göl­ge­sin­de ge­li­şir. Bu yüz­den bir olayı ir­de­ler­ken ne denli esnek ola­bi­lir­sek ya­nıl­gı­la­rı­mız o kadar az olur. Ko­nu­la­rı sapla sa­ma­nı bir­bi­ri­ne ka­rış­tır­ma­dan yo­rum­la­yıp pay­la­şır­ken ola­bil­di­ğin­ce ben­cil­lik­ten ve katı dü­şün­ce­ler­den arın­mış ol­ma­lı­yız. 

     Artık ye­ri­ni Ku­an­tum dü­şün­ce­ye bı­rak­mak­ta olan Aris­to Man­tı­ğın­da  Bir öner­me ya doğ­ru­dur, ya da yan­lış­tır. Oysa bazen yan­lış­la­rın doğ­ru­la­rı için­de ta­şı­ya­bi­le­ce­ği gibi, bazı doğ­ru­lar da yan­lış­la­rı için­de ta­şı­ya­bil­mek­te­dir. Yani her şey ak ve ka­ra­dan iba­ret de­ğil­dir. 

     Ku­an­tum dü­şün­ce­de Doğ­ru­la­ra ulaş­ma­nın tek yo­lu­nun ola­ma­ya­ca­ğı ve as­lın­da hiç­bir şey için bir tek ge­çer­li yol ol­du­ğu­nu ileri sü­rü­le­me­ye­ce­ği  sa­vu­nu­lur. 
     Bana göre de in­san­lar­la pay­la­şı­la­cak dü­şün­ce­ler­de, ya­pı­la­cak yo­rum­lar­da bu, göz önün­de bu­lun­du­rul­ma­lı­dır. İç ça­tış­ma­la­rı­mı­zı, gün­lük çı­kar­la­rı­mı­zı arka et­me­den bir şey­le­ri de­ğiş­tir­me­ye kalk­mak ya­nıl­gı­la­rı ve düş kı­rık­lık­la­rı­nı da be­ra­be­rin­de ge­ti­rir. Bilge, Her­kes dün­ya­yı de­ğiş­tir­mek ister ama ken­din­den baş­la­mak ak­lı­na gel­mez, demiş. Doğru söy­le­miş. 

     Gün­lük ya­şa­mı­mız­da o kadar çok ya­kı­nan, eleş­ti­ren insan gö­rü­yo­ruz ki, asıl de­ği­şi­min kendi du­ru­şun­da ol­ma­sı ge­rek­ti­ği bir türlü usuna gel­mi­yor. Önce kendi evi­mi­zin önünü sü­pür­me­li­yiz ki so­ka­ğı­mız temiz olsun. 

     Önce ken­di­miz dü­rüst ol­ma­lı­yız ki hak et­me­di­ği­miz dav­ra­nış­la­ra maruz kal­ma­ya­lım. İnsan­la­rı iyi­ler kö­tü­ler diye ayır­ma­mız, on­la­rın yü­rek­le­rin­de iyi­li­ğin de kö­tü­lü­ğün de bir­lik­te ya­şa­ya­bi­le­ce­ği­ni ka­bul­le­ne­me­miş ol­ma­mız­dan­dır. Man­tık, bilgi da­ğar­cı­ğı­mı­zın is­ke­le­ti­dir ve di­li­miz­de­ki en kısa ve en önem­li ke­li­me­ler­den ba­zı­la­rı­nın uygun şe­kil­de kul­la­nıl­ma­sı­nı sağ­lar. Söz­le­ri­miz bu yüz­den içi­mi­zin ay­na­sı­dır. Da­ğar­cı­ğı­mı­zın zen­gin­li­ği­nin gös­ter­ge­si­dir.
”BİR KELİMEYİ YAL­NIZ­CA TEK BİR ŞEKİLDE YAZABİLEN İNSAN, BANA GÖRE BEŞ PARA ETMEZ.” Diyen Mark Twain ne kadar haklı acaba?

Esen kalın,Ken­di­ni­ze iyi dav­ra­nın...

Okunma Sayısı: 10949