DOĞRU ANLAMAK 48 MERHABA KAHVESİ

      Adı, müdavimleri tarafından yanlış konmuş olsa da, Bu kahve Datça’da 3-5 yıl en popüler ve işlek sosyal mekan olmuştu. Hem kahvaltı yeri, hem buluşma yeri, hem iş bulmayı bekleme yeri, hem sohbet ve tartışma yeri, hem de mesai sonrası memurun rahatlama yeriydi. Kısaca her derde deva bir mekandı. Yıl 1991 ve sonrası..
Bugünkü Vakıfbank’ın yerinde,Yaklaşık 500 m2(belki daha fazla) bir alandı. İstisnasız tüm Datçalıların uğradığı ya da uğrama hevesi taşıdığı bir kahvehaneydi burası.Aslında sıradan bir geniş gibiydi. Ne olacak, sonuçta, çay ve kahve meşrubat içilen,tavla,taş oyunu ,maça kızı,ve diğer kağıt oyunları oynanan bir yer. Bir kısım tv seyreder, Gazete okur,oyun oynar vs.Bir kısmı da uyuklar veya oyun oynayanları seyreder.Hemen hemen kahvenin ortaya yakın,sol duvarda bir yerine kurulu çay ocağı vardı.Ocakta,bu gün,Ambarcı caddesinde yaptığı kokoreç kebapla tanıdığımız Veli arkadaş bulunurdu.O işletir gibiydi .Kahvenin her köşesi bir başka hava kokardı. Mesela, yola bakan cephesinde iş bekleyenler otururdu.Memleketin değişik yerlerinden gelmiş olan ve günlerdir iş bulamayan genç veya olgun insanlar bir umutla yola bakıp dururlardı.Bu cephenin öbür köşesine daha çok gazete falan okumaya gelen,tv.izleyen Datça’nın orta yaş üzerindeki emektar insanları oturur,sohbet ederlerdi.Aralarında bu gün iyi tanıyıp saydığımız,sevgili ağabeylerimiz Rafet Antalyalı, Mehmet Tabak, Mehmet Ali Ambarcı,Sabri Uslu,Tahir Taşkıran, İbrahim Kader, Süleyman Çetiner,Durmuş Çetiner, Tufan Serin, Kamil Kantarlı, Fethi kantarlı, Mehmet Dönmez, Lütfi Özalp, Berber Süleyman Çetiner, ve hatırlayamadığım bir çok Datça çınarları…Ölmüş olanlara rahmet olsun.Sonra , birçok öğretmen, kadstrocu, tapucu, maliyeci, adliyeci ,sağlıkçı ve sair esnaftan değerli zevat bu kahvenin gerçekten sevimli, alışılmış simalarıydı. Bu kahve tampon nokta gibiydi.Her türlü siyasi yorumların rahatça yapıldığı bir ortamdı.Hatta bir kaynaşma noktasıydı. Birçok zıt ve çelişik düşünce ve siyasete rağmen hiçbir gerginliğe en azından ben rastlamadım yıllarca. Ben hala o karışık ortama dönebilmek için büyük bir özlem duyuyorum.Aydın kuşak hayatına açılan bir kapı ve ışık vardı orada.
Ve bu kahvede bir de o dönem koşullarına göre sıra üstü bir özellik vardı. Geniş kıraathanenin bir köşesi bilardoya ayrılmıştı. Üç adet iyi bilardo masası vardı. Yanındaki bölüm,ahşap ızgara ile ayrılmış olan briç ve satranç yeriydi.
Datça’da daha önceki yıllardan hatırlıyorum. Nüfusuna göre hatırı sayılır sayıda bilardo ve briç, satranç meraklısı var. 1984-1985 yıllarında Datça’ya yerleştiğim de, koltuğumda satranç takımı ile dolaşırdım. Bir oyuncu bulayım diye. Şimdiki ve eski adıyla Köse’nin çay bahçesine oturup oyun takımını açmıştım.
Pek umudum yoktu.Bir süre sonra benim masaya en az 4-5 kişi yanaşmıştı. Aralarında yabancı turistler de vardı.Karşımda duran ise Billurlent’in kurucusu Necat Kabaklarlı’dan başkası değildi.Büyük bir sevinçle birkaç gün içinde bütün bahçelere birer satranç takımı bırakmıştım. Buna yakın oranda briç severler de vardı.
Bu kahvede,aynı anda bir köşede en az 5-6 masa briç oynanırken, diğer köşede üç masada bilardo oynanırdı.Ve satranç.. Çok değerli dostlarım rahmetli mühendis Bahri Serin,eczacı Cengiz Özkul,işletmeci Nail Antalyalı, ile yıllarca bilardo ve briç oynadık o kahvede.Rafet Antalyalı,Kamil Kantarlı,Tufan Serin, Kadir hoca,Servet Salihoğlu gibi dostlar da briç arkadaşlarımızdı. Hayatımın en keyifli günlerini yaşadım diyebilirim. Espri, konuşma, sohbet ve eğlenceden tüm kahvenin etkilendiğini ve bizleri seyrettiklerini şimdiymiş gibi hatırlarım.Bu bilardo dörtlüsüne katılanlar arasında Servet Salihoğlu,Mehmet Cennet,Ahmet Temizel ve birçok değerli arkadaş vardı..
Bu kadar zevkli ve yetenekli,eğlenmeyi ve tartışmayı bilen ,ülkenin en az kavgalaştığı bu güzel ilçenin, bulunması gereken yerin çok altında,hatta alt katında olması gerçekten çok düşündürücü. Şimdilerde, o çok yönlü ve seviyeli ortamın daha üst düzeylerde ,gelişmiş biçimde hayata geçirilmiş olması gerekirdi.  Kamuya duyurulur. CA.

Okunma Sayısı: 76