Devleti temsil edenler halktan kopuksa…

Birçok vatandaş derdini şikâyetini talebini iletmek için en doğru merciin Devletin en üst makamı olduğunu düşünür ve en küçük sorundan hayati meselelere kadar ‘O’ makama anlatmanın mutlak çözüm olduğuna inanır. Böylelikle de CİMER en çok müracaat edilen Kamu Birimi olarak öne çıkar. 
CİMER, “Cumhurbaşkanlığı İletişim Merkezi” ifadesinin kısaltmasıdır. Anayasa tarafından güvence altına alınan dilekçe hakkı ve bilgi edinme hakkının kullanımını kolaylaştırmak için oluşturulmuş bir halkla ilişkiler uygulamasıdır. Cumhurbaşkanlığı İletişim Başkanlığı Halkla İlişkiler Dairesi Başkanlığının sorumluluğunda yürütülmektedir. CİMER, dilekçe ve bilgi edinme haklarının kullanımının yanı sıra “katılımcı yönetim” anlayışı çerçevesinde kamu politikalarına yönelik her türlü görüş ve önerinizi de iletebileceğiniz bir platformdur.
CİMER’e yapılan müracaatlarda menemenin soğanlı mı soğansız mı yapılacağını sorana da, Lozan antlaşmasının gizli maddelerinin olup olmadığını merak edene de rastlamak mümkün. Tabii sadece bilgi edinmekle yetinmeyen vatandaşımız parkta yoga yapanları da şikâyet etmekten geri durmamış.
Bazen muziplik olsun diye müracaatlar yapılsa da CİMER, şu anda memleketin en yoğun çalışan ve ilgi gören kurumu olmaya devam ediyor ve tüm başvuruları, sisteminde kayıtlı yaklaşık 60 bin idari birime göndererek işleme alınması ve yine işleme alan kurum tarafından cevaplanması sürecini takip ediyor. Süreç yasalarla güvence altına alınmış ve modern Devlet anlayışının en kapsamlı temsilcisi olarak yürütülmektedir. Ancak en küçük mezrada bile mutlaka Devletin temsil edildiği bir birim varken, neden Devletin en üst makamı üzerinden çözüm yolu arandığının da değerlendirilmesi görüşü ağır basıyor. 
Sorun bürokrasiye güvensizlik mi?  
Yetkisizlik, liyakatsizlik, banane-cilik mi?
Ya da , sadece en üst makama güvenmek mi?  
Vatandaşın çözüm bulunmazsa bile en azından Devlet’i haberdar etme bakışı düşünüldüğünde bu sorunun cevabının ‘Güven’ olduğunu söylemek çok da yanlış olmaz. Bu durum ( son derece yetenekli, liyakatli, donanımlı yöneticileri tenzih ederek) Devleti temsil etmek üzere görevlendirilmiş bazı bürokratların halktan kopuk yaşadığı algısına da sebep oluyor. Sahaya inmek sadece açılışlara, sergilere, etkinliklere, festivallere ya da spor müsabakalarına katılmakla sınırlı değildir. 
Bir yönetici, temsil ettiği mahaldeki sorunları vatandaşın gözüyle görebilmek için kasabın, bakkalın, manavın, çiftçinin, öğretmenin ve hatta parkta oynayan çocuğun fikrine müracaat etmelidir.  Siyasilerin çokça müracaat ettiği bu iletişim yolu aslında Devletin asli görevidir. 
Şehrin/semtin ileri gelenleri (bu tanıma hep karşı çıkmışımdır) oda, sendika dernek temsilcileri ile periyodik yapılan istişarelerin gerçekten o mahaldeki sorunları çözmeye yönelik olmadığını, vatandaşı temsil ettiği varsayılan bazı grupların kamu görevlilerini de manipüle ettiğini BİMER ve CİMER’e yapılan müracaatlardan anlayabiliyoruz.
Bununla birlikte bir de kişisel müracaatlar/şikâyetler vardır. Öğretmeni CİMER’e şikâyet eden veli; neden önce okul müdürüne ilçe/il yöneticilerine müracaat etmez, suyu kesilen çiftçi, muhatabı kamu kurumuna güvenmediği, ya da çözüm bulunacağından şüphe ettiği için mi CİMER’e yazar. Köyünün yüz metrelik yolunu yaptırmak için Devlet Baba’dan medet uman vatandaşın sesini ilk önce oradaki kamu görevlisi duymak zorunda değil midir?  
Devlet tüm kurumları ile halkın içinde yer alır.  Yöneticilerin kopukluğu Devlete güvensizliği tetikler. İşte bu güvensizlik siyasi amaçla hareket eden gruplara alan açar ve beraberinde ideolojik ayrışmalara sebep olur. 
Anayasımızda ve tüm yasalarımızda çok net olarak tarif edilen Devlet kavramının siyasete alet edilmemesi hepimizin ortak dileğidir.  Bu yüzden de kamu görevlilerinin her biri bu bilinçle hareket etmeli, vatandaşa aracısız ulaşmalı, sorunlara zamanında ve yerinde çözümler üretmelidir. Muhtaç olduğu imkân Devletin gelenekleri ve yasalarıdır.
 

Okunma Sayısı: 856