DATÇA ŞİVESİ (4)

Foto: Kızlan meydanında bir düğün 11 Nisan 1971Yusuf Ziya Özalp, Arkadaşlarım, İstanbul Hilton Oteli personeli ve arka planda Kızlan köylüleri.Geçmişin Kızlan düğünlerini, kendi şivesiyle Kızlan köyünden bir annemiz (Emine Yıldız) anlatmaya devam etsin. Biz de dinleyelim bakalım. Anlayabilecek miyiz."Ertesi gün öylen(öğlen) oldu mu, hadi gelin almasına gidilirdi. Ortaya çalgı gurulur, genç gızla en güzel henterile (entari, elbise) giye, kimisi babıçla, kimisi nalınla ortaya çıkar oyun atarlardı. Yalın ayak oynayan da olurdu. Babıcı nerde buluyon u zamanları. Zenginle keyerdi.""Gelin alması gün sabala (Sabahleyin) çeyiz götürülürdü.Çeyiz dediğin işte. Kıl-kilim, kıl-çuval, kıl-oturtma, yün-oturtma, Bi dene iram, iki dene yüz - yasdığı iki dene güccük (küçük) çilte, emme çiltele de bıl kak (?) olurdu. Orda gari çeyizi sererdik."Yirmi dene peşkiri, on dene uçkuru, on dene çevrei, üç-beş dene dül bendi vaa" derdik.Hunnarı (bunları) evin içine dolu ip gere sererdik.Kimisi kapaklı çanak, (takımınnan beraber) bakır çanak, bakır gazan gibi şeyle Öyle şindiki gibi çıngı-mıngı (?) yoğudu. Bizim zamanımızda hep bakır eşya olu(r)du.""...Öleden (öğleden) sonra gelin-alması olurdu. gelin almasında gari gençle, oynarla galgırla, gelini alırla. iki sadıç (sağdıç) goluna girelle, gayrı gelin gelirkene damad kapıda karşılar, çocuklara para atarla. Gaynanası payam (badem) atar, gelini eve gorla. Herkes evine dönerdi." Şimdi payam atmak falan tuhaf geliyor. Ama öyleydi. Ben dahi çocukluğumda hatırlıyorum. Çocuklara para, şeker, payam atılır. Kapış-kapış kapışılırdı. (sürecek)Kaynak: Muğla ve yöresi ağızları-Ali Akar

Okunma Sayısı: 330