AŞIK DAİMİ ÖLÜ­MÜ­NÜN 41. YI­LIN­DA DATÇA'DA ANIL­DI

Bü­lent Ece­vit Kül­tür Mer­ke­zin­de Cu­mar­te­si günü, su­nu­cu­lu­ğu­nu Özge Er­du­van' ın yap­tı­ğı anma prog­ra­mı, Datça Ce­me­vi Baş­ka­nı Murat Yıl­dı­rım'ın açı­lış ko­nuş­ma­sıy­la baş­la­dı.

Prog­ram daha sonra, Aşık Daimi'nin kızı Ya­di­gar Orhan'ın ba­ba­sı­nı an­lat­tı­ğı su­nu­mun ar­dın­dan, sa­nat­çı Er­do­ğan Doğan sahne aldı. Aşık Daimi ez­gi­le­riy­le gelen mi­sa­fir­le­ri bu­luş­tu­ran Doğan'a, iki türkü de de Aşık Daimi'nin kızı Ya­di­gar Orhan eşlik etti.
Zeki Şim­şek'in sahne al­dı­ğı prog­ram­da, ka­tı­lım­cı­la­ra te­şek­kür bel­ge­le­ri tak­dim edil­di.

Aşık Daimi kim­dir?
1932 yı­lın­da İstan­bul'da dün­ya­ya gelen ve ger­çek adı İsmail Aydın olan Aşık Daimi'nin ba­ba­sı Musa Dede, an­ne­si Selvi Ana'dır.
Aşık Daimi'de Davut Su­la­ri gibi Dede oca­ğın­dan gelen bir aile­nin ço­cu­ğu­dur. İmam Rıza Ocağı'ndan olan Aşık Daimi, iki de­de­si­nin de saz şairi ol­ma­sı­nın et­ki­siy­le küçük yaşta bağ­la­ma çal­ma­yı ve aşık­lık ge­le­ne­ği­ni öğ­ren­miş­tir.
İlk ders­le­ri­ni Aşık Dur­sun Dede, Potik Dede ve Eyüp Dede'den alır. Bu eği­tim­le be­ra­ber, Davut Su­la­ri onun asıl us­ta­sı­dır. Yak­la­şık 10 ya­şın­da Davut Su­la­ri' nin ya­nın­da çı­rak­lı­ğa baş­la­yan Daimi, iki­ bu­çuk yıl kadar bir­lik­te do­la­şa­rak ge­le­ne­ğe, şiire ve tür­kü­ye iliş­kin bil­gi­si­ni pe­kiş­tir­miş­tir.
Aşık Daimi,1951 yı­lın­da sev­di­ği bir kız olan Gül­süm Ana ile dün­ya­la­rı­nı bir­leş­tir­miş, yedi ço­cu­ğu dün­ya­ya gel­miş­tir. 1960'lı yıl­lar­da ken­din­den söz et­tir­me­ye baş­la­yan Aşık Daimi, Er­zin­can'da iki yıl kal­dık­tan sonra İstan­bul'a yer­le­şir.
AŞIK DAİMİ ÇOK SA­YI­DA ÖĞ­RENCİYE SAZ VE AŞIK­LIK DERSİ VERMİŞTİR
Ön­ce­le­ri usta malı tür­kü­ler söy­le­yen Âşık Daimi daha sonra kendi de­yiş­le­ri­ne ağır­lık verdi. 1948 yı­lın­da “Bir seher vak­tin­de indim bağ­la­ra” di­ze­siy­le baş­la­yan ilk şi­iriy­le yüz­ler­ce türkü ka­zan­dı­ran Âşık Daimi, TRT ta­ra­fın­dan açı­lan sı­na­vı ka­za­na­rak TRT bel­ge­li halk sa­nat­çı­sı ol­muş­tur. İstan­bul rad­yo­sun­da söz­leş­me­li sa­nat­çı ola­rak ça­lı­şır­ken aynı za­man­da bir saz evi açmış bu saz evin­de çok sa­yı­da öğ­ren­ci­ye saz ve aşık­lık dersi ver­miş­tir.

Tür­ki­ye ve Av­ru­pa'nın çe­şit­li kent­le­rin­de kon­ser­ler ver­miş, on­lar­ca kaset ve plak dol­dur­muş­tur. “Ne Ağ­lar­sın Benim Zülfü Si­ya­hım, Bir Seher Vak­tin­de, Gezip Şu Alemi Sey­ran Eder­ken” gibi dil­den dile do­la­şan eser­le­rin­de ol­du­ğu gibi şi­ir­le­rin­de sevgi, doğa ve her tür­den ay­rım­cı­lı­ğı eleş­ti­ren, insan öğe­si­ni öne çı­ka­ran ko­nu­la­rı iş­le­miş­tir.
“Ne zaman kal­kı­nır Doğu El­le­ri, seçim gelir oyu­muz yok / biz va­tan­daş değil miyiz, ezi­len ezen­den hak­kın ala­cak, her ge­çe­ne so­ru­yo­rum nerde bizim de­mok­ra­si, her­kes Ay'a gi­di­yor bizim ha­li­miz ne ola­cak” ay­rım­cı­lı­ğa ve eşit­siz­li­ğe ve ada­let­siz­li­ğe de eser­le­rin­de dik­kat çeken Aşık Daimi'nin kızı Ya­di­gar Aydın Orhan ta­ra­fın­dan ha­zır­la­nan Daimi'nin tüm şi­ir­le­ri ve de­yiş­le­ri­nin top­lan­dı­ğı kitap “Aşık Daimi, Ha­ya­tı ve Eser­le­ri” (1999) adıy­la ya­yın­lan­mış­tır.
17 Nisan 1983 ta­ri­hin­de ara­mız­dan ay­rı­lan Da­imi­nin me­za­rı İstan­bul, Ka­ra­ca­ah­met Tür­be­si ya­nın­da­dır.