
Kemal Çamlıoğlu
YENİLGİM
YENİLGİM
Yenilgi ,
Yenilgi, Yenilgim, yalnızlığım ve kimsesizliğim
Binlerce zaferden değerlisin benim için Ve dünyanın tüm şanından ve şöhretinden
Daha tatlısın yüreğime.
Yenilgi, Yenilgim, kendime dair bilgim ve başkaldırım,
Senin sayende bilirim hala genç .
Ve çevik olduğumu
Ve solmuş defnelerin tuzağına düşmek.Zorunda olmadığımı.
Seninle buldum kimsesizliğimi.
Ve kaçak ve Horlanmış olmanın sevincini.Yenilgi, yenilgim , kıvılcım saçan kılıcım.Ve kalkanım,Gözlerinde , okudum.
Taç giymenin kölelik olduğunu .
Ve anlaşılmanın alçalmak olduğunu.Sahip olmanın , bütünlüğe ulaşmak,
Olduğunu, okudum gözlerinde.
Yenilgi, yenilgim, benim yürekli eşim.Duymalısın, şarkılarımı, çığlığımı, sessziliğimi,
Senden başka kimse söz etmeyecek.
Kanat vuruşlarımdan,
Ve denizlerin gürlemesinden,
Geceleri yanıp tutuşan dağlardan,Sarp ve kayalık ruhuma
Yalnız sen tırmanacaksın.
Yenilgi, Yenilgim benim ölmez cesaretim,Sen ve ben . birlikte güleceğiz kasırgayla ,
Ve ikimiz , mezarlar kazacağız içimizde ölenler için,
Şevkle tutanacağız güneşe,
Tehlikeli olacağız !
Halil Cibran
Halil Cibranın bu dizlerini okuduğumdan beri yenilgiyi kabul etmenin barışmakla tabi ki insanın önce kendisi ile sonra etraf ile barışmak olduğunu öğrenmiştim.
Oysa ne kadar uzak değil mi Yenilmek kabul etmek ve oysa ne kadar içimizde o ve çok yakınımızda… Affetmemeyi , bağışlamamayı sürdürmeyi yeğliyoruz, kavgayı diri tutma telaşı içindeyiz.
Anlık hak verişler ama değişmeyen davranışlar…sürdüremediğimiz barış diri dip diri tuttuğumuz kavgalar neye yarıyorsa …
Hadi sen yen ben yenilmiş olayım Ne oldu ?
ben yensem ne olacaksa o oluyor… hiç …
Yarışma değil ki hayat öyle alıştırılmışız ki yarışmaya usanmıyoruz ve vazgeçmiyoruz…Taç giymek mi ?
Diyor ya cibran
“taç giymek köleliktir…”
Eyvallah